Yaratan'dan Bir Nefes: Nihal
Duy sesimi her dem, ey Nihal’im,
Ayrılık türküsüdür çalan sazım.
Der ki: “Benim sızım senin aşkındandır,
Gönül duysa, gözünden kanlar iner.”
Ne muhteşemdi dün gece, Nihal’im, ne muhteşemdi.
Ruhum, ruhuna dolandı, bir olup candan candana.
Sözlerimiz dudaklarda bir niyaz, bir içli dua,
Kader kapıları aralandı o an,
Bir güneş doğdu içimizde, aydınlandı cihan.
Sen, aşkın sırlı yolcusu, zamanın yükünü omuzlarında bir emanet bilen derviş.
Her adımın bir ân-ı daim, her soluk alışın bir tecelli.
Geçmiş, senin için bir murakabe halkası;
her yara bir hatıra-ı sübhân, her hikâye bir nefes-i kudüs.
Nihal, senin kalbinde yalnız bir isim değil;
“Ben ve Nihal: Âşık ile Âyine”
Nihal dediler...
Taze bir dal, filiz..
Zarif, narin sevgili...
Sen, güzel aşık, aşıksın Nihal'e
zamanın yükünü omuzlarında taşıyan bir yolcusun.
Adımların geçmişten bugüne uzanıyor; her adım bir hikâye,
her hikâye bir yara, her yara bir şiir.
Nihal'imin Vuslatı
Yüzün, seher vaktinin goncasıdır saklı;
Utanır her sabah, açar, ruha dokunur.
Bir bakışın, bin yıllık susuzluğa su olur,
İçimde yanar, bir özlemin nâr-ı hakkıyla.
Bir kadın hayal ettim
Sen çıktın karşıma
Seni sevdim
Başkaca kadın sevemedim daha
Nihal’im, Seninle Bir Kadın Hayaliyle
Bir Nihal ki, gönlümde hem hicran hem visal;
Bir Nihal ki, her hali bana bir esmal...
Gül yüzünde hüznün telvinî ile yazar
Âlem-i süflîden âlâya bir mi’râc.
Sen diyorsun: “–Nihal’im!” O, “Efendim!” diyecek…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!