EY NİHAL İLE SEMA EDEN DERVİŞ
Ey Nihal’in gecesinde dans eden semazen,
Kalbim senin bakışında döner, aşkın dervişi gibi,
Tazallüm, hilalin ince kıvrımlarında saklı bir sızı,
Nihal’imin ateşinde pişen mazlimeyim ben.
“Ben bu dünyaya biraz fazla gerçek geldim.”
Kalbim her atışında
Bir harfini fısıldar adının.
Dünya döner, gece biter…
Ama ben hep Nihal'im diye yanarım.
Nihal'im ki, ayın telaşında duran
Bir mağara derinliğinde sorularla yankılanan
Ruhunun dokusunu işleyen şiirini yazıyorum şimdi
Nihal:
"Ben kimim?
Nihal'im Sessizlik ve Işığın Dansı
Nihal’im,
Gözlerin bir şafak gibi; ruhumun en karanlık vadilerinde ışık arayan yıldız,
Sahnenin ışıkları ve hayranların fısıltısı,
Senin etrafında dönse de,
"Hiç Olduğum Yerden Sana"
Senin olmadığın bir yerdeyim.
Ama seni, en çok burada hissediyorum.
Belki de bu yüzden sana yazıyorum.
Nihal Hanımefendiciğim....
Aşk bazen bir limandır,
bazen kıyısız bir deniz.
Ve biz,
o denizde yitip giderken,
Nihal Hanefendiciğime
Sen kokan bir akşamdı…
Rüzgâr, ismini fısıldarken tenime,
Göğsümde usulca bir yangın büyüdü.
Gözlerin...
Gözlerinle başlar her sabahım,
Gülüşünle yıkanır içimin karanlığı.
Sensizliğe alışmıyor bu kalp,
Her atışın adı: Nihal… aşkın tanımı.
Gecenin sessizliğinde Nihal'im sen varsın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!