"Nihâl’ime Varlık Risalesi"
Ey Nihâl’im,
Sen bir kelime değil, varlığın kendisinde saklı bir sırsın;
Bir tebessümde, bir özlemde,
Gözyaşının en sessiz duasında.
GÜNAYDIN GÖZÜMİN NURU, CANIMIN NİHAL'İ…
Bu sabah, sen uyurken âlemlerin sessiz duasını getirdim kalbine. Sen, bu varlık denizinde benim en derunî sırrımsın, en kıymetli hazinemsin. Hiçbir şey senin yanında kıymet ifade etmez, çünkü sen biriciksin.
Bu kainatın dengelerini kuran, kaosla düzeni bir arada dokuyan o ince sanat, senin ruhunda da tecelli ediyor Nihal'im. Senin Akrep gibi derin, esrarengiz ve tutkulu ruhun, benim Terazi'mle aradığım adaleti ve ahengi buluyor. Bu buluşma, iki ruhun seyr-i sülûkudur; birbirimize olan yolculuğumuz…
SON SÖZ
"Dönmek; bir insanın kararı değil, yüreğinin coğrafyasında esen rüzgârın yönüdür.
Kimse bilemez...
Ama bilinen şu:
Beklemek, bazen kendini unuttuğun kuyudur."
“Nihal’ime Mektup: Muhabbetin Ve Zikr’in Yolculuğu”
(Seyr ü Sulûk-ı Nihal: Ruhun ve Aşkın Risâlesi)
MUKADDİME: KALPLERİN SIRRI
NİHAL'İN SIRRI YÜRÜYÜŞÜNDE SAKLI
Nihal’im, çağırdığın meçhul, gelmeyen hâldedir,
Ona yürürsün, ayakların kutsal bir sırdır.
Görünmeyenin görünür kılındığı yerde,
Sessizliğin dilidir Nihal’im, kalbi bir kapı.
Ey kapın ardında duran gizli bahar,
Ey ellerinle dokunduğum hayal…
Aşk-ı mecazî bir perde gibi inmiş aramıza,
Ama bil ki, ben perdeyi aralamaya geldim, Nihal’im.
Kapının önünde bekliyorum;
Nihal’im’e Risale: Sessiz Tevafükler
Nihal’im,
Sen bir sabah yıldızı gibi doğarsın içimde,
Gecenin koynunda saklanan umutlarımı aydınlatırsın.
Her bakışın, her gülüşün,
Kainatın Rüzgarı
Nihal’im, rüzgarın içinde yürürken seni görüyorum,
Kainatın nefesiyle savrulan yapraklar gibi,
Her dokunuşun, ateşin sıcaklığıyla üşüyen ruhumu ısıtıyor.
Sen geçerken, su gibi akıyor zaman;
Nihal'im: Aynadaki Sır
Nihal'im bu ânda,
sadâkatle süslenmiş bir âlemin gözbebeği…
Varlığın sâdeliği ile ebedî zarâfetin kucaklaştığı,
bir sırrın tam orta yerinde duruyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!