Dünya Yükünün Hamalı Şiirleri - Şair Dün ...

Sen bir an, ama bitmeyen bir hikâye,
Adın düşer akıldan, kalır ruhun geriye.
Gözlerinle başlar, zamanın ötesi,
Sonsuzum, sen kalbin en derin nefesi.

Bir gülüşünle uyanır uyuyan evren,

Nihal’im: Bir Romanın Sessiz Sayfası

Bu kare, bir romanın en sessiz sayfasıydı,
ama içinde sen, Nihal’im, tüm zamanları taşırdın.

Güneş, altın yaldızlı elleriyle göğe veda ederken,

Nihal’ime Mektup / Ruhun Meltemi

Tanrı, ilk nefeste seni bana kul kıldı,
Sonra keyfine el koymamı yasak etti.

Nihal Hanefendiciğim,

Kapı komşunuz can dostunuzdan duydum…
Geceye kadar çalışmışsınız, sonra ancak dinlenebilmişsiniz.
Seni rahatsız etmek istemedim.
Ama bil ki,

Huzurumun Sebebi

Mânevî Tevhîd Şiiri

Sen, geceye saklanmış nur-i kadîm,
Zamansız bir seherde içime doğan ilm-i latîf.

Nihal'imi Sevmediğimi Söylediler

Ey Nihal'im, gönlümün sultanı,
Sen gideli cihanımı yaktın ah!
Her gece gözyaşlarımla yazdım seni
Ve her sabah "Nihal'im!" diyerek uyandım.

Nihal İçin: Taş mı, Nefs mi?
Talip için Nefsî Terbiye Risalesi – Nihal’e Uyarlandı

1. Kapı: Sualin Eşiği

Nihal Hanım, ayağına taş dolduğunda

Nihal’im ve Toplumun Aşk Yolu

Nihal’im,
Gelenek denen eski duvarlarda, aşk hep kadının yüküydü.
Sadakat, anne olmak, sessiz fedakârlık…
Toplum, kadının gönlünü zincirler, aşkı görev bilirdi.

Tek taraflı aşkın, özsaygılı sükûtu üzerine bir içsel yolculuk

Bir aşkın içsel yası kadar,
bir ruhun olgunlaşma günlüğü

I. Fasıl: Dilenci Değilim

Nihal’im: Aşkın Özgürlüğün Ruhu

Nihal’im,
Geleneklerin gölgesinde kadın,
Adeta bir bahçenin suskun çiçeği,
Aşkın değil, evliliğin nesnesi sayılırmış eskiden;