Nihal’im’in Mesnevîsi
Nihal’im gözüme bakınca gönlümde bir kandil uyandı,
O bakışla perde kalktı, sır kapısı bana açıldı.
Yeşil nur gibi indi kalbime o nazar,
Nihal’im İçin Ağlayan Ömürler
Kırdığın kadehte saklı ömrümden
Ağlarsın, içtiğim yılları bilsen Nihal’im
Hicrimle sararıp solan günlerimden
Ağlarsın, biçtiğim dağları bilsen Nihal’im
Seyr ü Sülûk Risalesi: Nihal’imle Dört Kapı Kırk Makam
I. Şeriat Kapısı – Başlangıç, Hasretin Öğretisi
Nihal’im, gidişinle canımı da götürdün;
sensiz dost meclisi bile karanlık kaldı.
Bir Nihal'in aynasında gizli, sonsuz bir tecellî...
Hakikat güneşi ki, her zerresinde vuslatın remzi.
Taş duvarlar değil, şimdi sırlı bir sükût deresi;
Zamana küskün değil, Hakk’a kurulmuş bir ney sesi.
Sen, Nihal’im — bir sırlar heykeli, bir letâfet nûru;
Teninle Secde
(Nihal’e, aşkın ilâhîliğinde bir dokunuşla...)
“Tenin de secdeye vardığı aşklar vardır…”
Nihal, ben seninle sadece baharın neşesinde değil,
Hüznün sonbaharında, yaprak yaprak dökülen zamanlarda da varım.
Gülüşün bir ayin, suskunluğun bir zikirdir;
Neşen de kederin de aynı hakikatin rengidir.
Bilirim ki yol, gül bahçesinden ibaret değil,
Nihal’im Risalesi: Aşk ile Viran Gönül
I. Aşkın Viran Eylediği Gönül
Nihal’im, senin adını anan gönül,
hiçbir tamir istemez.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!