Dörtdivanlı Ali Balaban Şiirleri - Şair ...

Gökten inen yıldırım gibi düştü yüreklere,
Bir yiğit, hiç düşünmeden yattı tankın önüne.
Vatan deyince kükredi, şaha kalktı her bir ilçe;
Korkmadı millet, yürüdü kurşuna, gece gece.

Gençler tek yürek oldu, koştular meydana,

Adaletsiz dünya terazisi bozuk
Zengine yelken fakire yoksulluk
Birine saray birine zemin soğuk
Adaletsiz dünya terazisi bozuk

Adını kalbime yazdım, silemez zaman bile
Ne rüzgâr unutturur geçip giden yıllar nede
Her harfi bir yara gibi işlerken içime
Sen yokken bile senle dolu her an, her gece

Bir gece vaktiydi sustu tüm şehir,
Dağlar taşlar konuştu, yıkıldı bir bir
Bir çığlık yükseldi sessizliğe dair,
Bir anda yara aldı tam on bir il

Tarih susmaz Altındağ’da
Ulus’ta ilk meclis hâlâ ayakta
Bir milletin haykırışıdır her tuğla
Yandı özgürlük ateşi burada

Çankaya, Atatürk’ün gölgesi

Bir şehirden fazlasıdır Ankara,
Bir çift mavi gözlü yatar bağrında.
Anıtkabir vardır şehrin ortasında…
Bir şehirden fazlasıdır Ankara.

Atakule’den başkadır manzara,

Dağ taş anladı sana olan sevdamı,
Bir sen anlamadın bu feryadımı.
Gökte yağmur oldu, bulutlar ağladı…
Anmam artık bu cihanda senin adını.

Sanma bu dünyada alırsın muradını,

Hatırlarım geceleri, soba sönmesin diye
Üşürdün ama sarardın, yorgan gibi üstüme
Küçücük bedenimle görürdüm dertleri gözlerinde
Bir ömrün feda edilişi yazıldı seninle anne.

Ne bahar bildin kendine, nede yazı yaşadın

Bir omuz arar insan, yükü ağır olduğunda
Bir ses, sessiz gecelerde yankılandığında
Paylaşacak ekmek, paylaşacak sır bulduğunda
İşte o zaman anlar, kim gerçek arkadaş aslında

Bir şiir deyip geçme oku
İçinde ne gizemler var
Bir sen var mesela
Öyle bir sen ki
Ne yazmakla biter
Nede anlatmakla