Ölüm değil, uyanıştı bu
Bir boşluk zannettiğimiz
Aslında en dolu hâldi varlığın.
Orada kelimeler susar,
Sadece kalbin özü konuşur.
Biter diyenler, bilmez
Aşk bazen bitmemek için susar,
Yok olur gibi yapar da
Küllerinden kendini kusar.
Kalbini verdinse sen yürekle,
Gecenin suskunluğunda piştim sessizliğe,
Konuşsam eksilirdi içimdeki sen.
Uyumadım…
Çünkü her gözümü kapattığımda
Ben konuşmadıkça büyüyor içimdeki gece.
Kimse fark etmiyor ama
her sessizliğimin arkasında
Tanrı kalbimizi korusun,
Karanlıklar içinden geçen bu çağda.
Bir damla iyilik, bir kıvılcım sevda
Çorak gönüllere düşmesin asla.
Savaşlar göğü yırtarken yukarıdan,
🕊️ Temyiz Dilekçesi
Sayın Kalp Mahkemesi,
Ben, aşkın eski tutuklusu,
Gecelerin tek sanığı,
Bir zamanlar sevmiş, sonra terk edilmiş biri olarak
Bedenin son gecesinde,
Sessiz bir veda başlar usulca,
Nefesler ağırlaşır,
Ve zaman yavaşlar, ince bir hüzünle.
Yanıyordu Madımak!
Duvarlar inliyordu,
İçeride bir çocuğun sesi vardı:
“Anne, neden bizi yakıyorlar?”
Dışarıda ise...
Masal gibi diyorsun,
Cennet Mahallesi’nde yaşıyoruz,
Ey gönül ehli,
Bil ki her cennet, sınanmış bir cehennemin
Tohumundan yeşerir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!