Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Çürümüş tahta bankta terk edilmiş
Unutulmuş bir hayat,
Saçının telinden ayağının tırnağına
Hüzün akan adam,
Gönül kuşu çırpınırken o sayıklıyordu.

Nereden,
Nasıl geldi?
Bilemedi.

Kömür gözlerden bir bakış,
Kiraz dudaklardan bir gülüş,

Şarabı değerlendirir mahzendeki yıllar.
Yılları, geçmişte kalan acı,tatlı hatıralar.
Gün olur çevrilir ağır,ağır tozlu sayfalar.
Bizden sonra da yaşar ölümsüzdür onlar.

çağıl çağıl ırmaklardır akar içimde deli dolu şiirlerim
yurdum insanları, öfke, acı, özlemlerim, sevinçlerim
gözleri karanlığa çakan şimşek, boynu kuğu sevgilim
imbatların serinliği, denizlerin türküleriyle yıkanır içim
övselerde, yerselerde acı, tatlı şiirlerim benim alın terim
yalpalar, düşer kalkarım sevinçten, kederden mi içmişim?

Ö Y L E
B İ R
S E V G İ K İ…

Karaçam ulu tepede bir taze mezar
Gözleri kadar derin mavi denize bakar
Mavinin üstünde çığlık, çığlık martılar
Giden sevgili can için yakılan ağıtlar

Kara bulutlar toplanmış yas tutmak için

Pusulasız Bir Tekneyim


Duman bürümüş dağları, tepeleri
Ormanın üstünde bir yeşil deniz
Bulanık azgın seller üzerime geliyor

cam kırıklarında
ateşe koşar adım gitmek
kor ateşlerde yürümek
yanmadan yanmaktır aşk
candan öte sevmek...
dikenleriyle avuçlamaktır gülleri

Bir gazete sayfasında
rakı şişesi resmi altında;
“ ne yorgunluk, ne yalnızlık var,
bu kapağın altında…”
yazıyordu iri puntolarla
ben de inandım.

yağmurlarla geldin
meltemler kokunu taşıdı
sesini getirdi dalgalar
saçlarını serdi kumsallara
gökte yıldızlar yüzüyordu
adını okudum Samanyolu'nda