Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

karlar eridi, artık kardelenler açsalarda
lanetli kan çiçekleri filizde şimdi dağlarda
kanlarımızla sulandığını bilin
bu dağların, taşların, toprakların
gün yeni ağarırken mor tepelerin ardında
kızıl ateşler içinde taşlı, tozlu patikalarda

Seni, o çaykarası gözlerini artık aramayacağım
bir zamanlar yokluğuna dayanamaz çırpınırdım
şimdi ise hiçbir şey anlatmıyor özlediğim varlığın
rüzgarlı bahçelerde adın esmeyecek
şiirlerimi yırtar, perdelerimi kapatırdın
ay ışığını, yıldızları bana yasaklamıştın

Ölüme yenik düşmeyecek asla sevdam.
Kanat açalı pembe bulutlara yüreğim.
Ben bilirim kutsallığını sevginin.
Sırtımda bıçak, kollarım kırık.
Ayaklarımda demirden prangalar.
Varsın olsun bütün bunlar,

Hazin bir hikâyedir sensiz olmak
Manadan yoksun anlamsız yaşamak
Istıraplar içinde sensiz yaşlanmak
Sensizlik bu cana her gün ölmektir

Küçük fakirhanem benim sığınağım
Düş yağmurlarında dualar ettiğim mabedim
Yürek sesimi dizelere döktüğüm çalışma masam
İçimde kabaran isyanları yüzümde maskelerim
Yastığım taş, uykularım çalınmış, geceler ayaz
Ne bir kapı rüzgârı, etek hışırtısı, ayak sesi

Hareket saati belirsiz, varış istasyonu yok trenlerin
Tek yolcusu bendim hüzün kokan harap vagonların
Dağlar geçit vermedi, inişler dik yokuş oldular
Tanımsız yüzlerin, yabancı gölgelerin takibindeydim
Söylenmedik söz kalmadı ardımdan yalanlar, iftiralar
Yanılgılarını yüzlerine vuramadım onlar çoğul ben tekildim.

Gece(?) bir rüya gördüm
Belki gördüğümü sandım
Uykusuz olduğum günlerde
Olur böyle genelde
Uyumak istediğim
Uyuyamadığım hallerde

Silinse de Kalbimden Adı İzi Kalır

Yarattığın ayrılık, yalnızlık ikilisi
Kırılma noktası…

Güneşli akşamüstleriydi hayallerimde yüzün,

Her gün bir başkası için yaşıyorsan
Kırık dökük hayaller peşinde koşuyorsan
Ruh gibi olursun hayalet bir adam

Sensizliklerde sınava çekiyorum ben, beni
Varlığımı varlığına kurban edebilirim.

kaybolmuş bir ülkeyi aramak gibi, çocukluğumuz,
ergenlik günlerimize iç geçirmeler,
yürek ezilmeleri, buğulanan gözlerimiz,
hayal meyal de olsa görünürler mi acep bir kere?
uzansa üzüm salkımına, badem, erik dallarına ellerimiz,
gök sofrası uzak, çok uzak artık bizlere,