Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Son Söz

Sabır bir kamburdu sırtımda,
Sensizlik taşınmaz yük oldu.
Hayalin bile artık çok ırak,
Kaldırdım ellerimi teslim oluyorum.

Nereye gider bu, asfalt yol?
Niye kana bulanmış?
.....
Bir dalki filiz vermiş,
Bir canki ömrün baharında,
Bir yiğitki erdemilk çağında,

Sorgu Odasında ki…

Alaca renkli günbatımın da,
Bir kapı açılır ürpertir içini esintisi,
Bıkkınlık, can sıkıntısı,
Ya da başka bir güdü,

Ne kadar duru
Ne kadar parlak
Karşı tepede yanan
Gizemli ışık
Aşağılarda uyuyan
Körfeze sevgiyle bakan

Taş plaklarda saklı kalmış anılarım var,
Rüyaları gazete küpürlerinde tabir ediyorum.
Yüreğin viranesinde örselendi sevdalar,
Her mevsimde bir başka düş başka gerçek,
Hep o alaca bulutlar karartıyor ruhumu,
Gecesefalarıyla yeşeren umutlar gecede kaldı,

Gördüklerimin görünmeyen yüzü, şiir
Minnet borçluyum beni terk etmeyen kaleme
Mısralarıma hamile kalan, ışığı özleten gecelere
Okuyan gözlere, dizeleri dua gibi mırıldanan
Dilime, çatlayan dudaklarıma teşekkürlerimle!

Sevinçle, coşkuyla koştum,
Mektubunu aldım postacıdan,
Öptüm başıma koydum,
Kutsalım gibi okşadım,
Sevgiyle açtım zarfı usulca,

Terapi

Aklıma düşer bazen,
Kap ceketini vur kapıyı çık!
Adını bilmediğin görmediğin,
Tanımadığın insanların yaşadıkları yere,

İntihar öyküleri yazdım.
Ölümün ilk adımlarında gördüklerimi,
Burun kıvıranları, büzülmüş dudakları,
Ne inandılar, ne beğendiler.

Yaşanası Kent Çeşme

Çeşme gözümde, gönlümde yaşanası kent,
Yaz gelince büyük kentler kalabalıklağında,
Yazlıkçıları, tatilcileri, sanat misafirleriyle,
Sıcak yağmurların son damlaları altında,