Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Çekilip gidecek gün az sonra
Acelesiz ağır adımlarla geliyor akşam
Perdeler kapanacak dış dünyaya
Mum kokulu odalarda mahrem anlar
Çeşme güncesine yazılacak bugün,
Yılların unutturamadığı ölümsüz aşkın

Ağlamak sessizce biteviye
Gözler kurumuş iki pınar
Güller gördüm goncaları ağlamış

Düşünüyoruz Öyleyse Varız

Maviyle siyahın, buluştukları o an / gece
Kapat tüm ışıkları otur pencerenin önüne
Umudun, sevgin, yarınların yoksa
Nasıl olurdu yaşamak bir düşün?

Önce renkler öldüler
Ardından mevsimler
Pastel renklere büründüler
Kırmızı karanfiller, güller
Mor ötesi lavantalar
Ah biçareler!

Benim için anlam ve manasını yitirmiş dünya
gökte yıldızlar birbirine sarılmış, geceler sancılı
dağınık yatağımda girdiğim yaşlanmış aşk krizleri
kimsin sen(?) ne yapacağımı sormuyorum kendime
akşam yalnızlıkları göğsümde sinsi bir sızı
mum gibi eridim baktıkça düştüğüm tuzaklara

Hastane Durağı

Belkent Korusunun bağrına yaslanmış,
Durağım hastane,
Maviyle yeşille kucaklaşmış
Karşıda takımadalar, deniz hırçın

Sen ey ayrılığımı kuşatan yalnızlık
Kışlara ne hacet başımdaki karlar yeter
Sensiz ne yaparım ben diyordum
Şimdi sensizim işte…
Uykusuz garların sisleri içinde seni arıyorum
Bulmalıyım, karşılıklı oturup konuşmalıyız

Sustum…
Kaçtım odalardan

Hüzünle söker şafak gurbet elde
Gecelerden ürker sevdalı kalpler.
Hasret ateşlerine benzin dökerler.
Alev alır gurbette umutlar, sevgiler.

Sonbahar, ya da kıştır mevsimler.

Büyünün renksiz buğusu yüzüm de saklı. Bir sen bakarsan görürsün. Bir sen anlarsın,
seni ilk görüşte büyülendiğimi. İçimdeki onlarca yıllık buzulun senin sesinle, sıcak nefesinle