Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Sen beni en ince yerimden vurdun,
Başımı eğmeye, belimi bükmeye,
Zorladın beni…
Şimdi karşıma geçmiş af mı diliyorsun?

Başı avuçlarının içinde yabancı
Yürek acısını gömmüş toprağa
Şimdi ayrılamıyor başından yabancı
Bir zamanlar gözlerinin içi gülerdi,
Unuttun öğrenmedin mi gülmeyi?

Seni sensiz sevmeye alıştım artık,
Korkuyorum söylemeye gel diye,
Aşk gel gitleri sonunda bitirdi beni,
Farklı hayatlar yaşasak da aslında birdik,

Yalan Çiçeğim

Unutmadığım
Kendi rengini bilmeyen güneş gibisin
Ruhumu aydınlattığından habersizsin

İnişlerim, çıkışlarım ,kaçışlarım, saklanışlarım,
Aşklarım, aldanışlarım, tükenişlerimde oldu.
Bir dünya var ki, içi boş kocaman bir dünya,
Ses yok, seslenen yok, nefes almak zor mu zor,
İşte bu benim dünyam özenilecek bir yaşam mı?

Sonbaharın hüznü
Sensizliğin soğuk kışı
Neşesiz geçen bahar

Denizde hırçın beyaz köpüklü dalgalar
Gökyüzünde maviye kara çalmış bulutlar
Güneşin altın ışıklı kollarıyla bağlanmış
Gözyaşları acılarla dolu yoldur yaşamak

Gelen kutumda meçhulden bir mesaj;
Çok konuşmamalı, susmalıymışım,
Yazmamalıymışım,
Sakıncalı konulara girmemeliymişim,
Üstüme vazife değilmiş!

Zor Şimdi

Bekledim, hiçbirşey beklemeden,
Bekledim, çokşey istemeden,
Sadece umut ettim hiçbirşey yapmadan,
Çürük çıktı tutunmak istediğim ipler,

Nasıl dalıp gitmişim,
Taze ot kokulu çayırların yeşiline,
Ayaklarım şırıl, şırıl akan dere içinde,
Yaş üççeyrek asır, artı beş mi oldu?
Öyle mi geliyor yoksa bana,