Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Bir türkü tutturursun en afilisinden
Yüzünde rengarenk güller açar
Gözlerinin içi güler mutluluk kıvılcımları
Süfli kaldırımlar değil ayağının altındaki

Uykuyu kaçırdığımız geceler,
Birlikte devirdik kadehlerle şişeleri,
Ne seni getirebildim,
Ne ben sana gidebildim.
Böyle gitmek olmaz dedi gece,

Açma kapısını paslı yüreğimin
Satır altları çizilmiş kitaplar
Ve hüznün asılı kaldığı perdeler
Artık adını unutmağa mahkum
Koca göbekli Papağan
Sakız kokulu mendillerde

Böyle bir bakış işve ve göz,
Nazar değmesin diye o gözlere,
Güvercinlere yem atıyorum,
Çeşme meydanda kuşluk vakti,
Yağmurlu bir günde seninle,

Nedamet*

Kaçmak bu nedamet
Hissinden kurtulmak
Kendini aldatmaktır
Koşa, koşa kendine

Siyah karanfillerin gözlerinde yaş,
Mor gözlü güller boyun bükmüş,
Acılar seni ona, beni sana yakın eden,
Karanlık güneşler açar yas evinde,

Kâh dua eder gibi, kâh,
Seni seviyorum der gibi,
Bakıyor, şaşırtıyor gözlerin,

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2020. 12. 27 /

Sensiz geçen,
Saatler eksik,
Sensiz yaşanmış,
Akşamlar eksik
Uzak ve sevgisiz,

Ne yanımda ne yakınımda,
Sesin, kokun yoktu,
Rüzgârın esmiyordu,
Sen yoktun!

Nereye Böyle
Nereye gidiyorsun
Sessiz sedasız,
Kaçar gibi,
Nereye böyle_
Saymayı unuttuğum,