Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Kan kusan geceler ölüm habercileri,
Nefes almak zor yaşamaya güç gerek
İnsanlık düşmanı korona üstüne tüy dikti

Uyandım,
Uzun bir uykudan
Kabuslarla doluydu
Ateşlerde yandım
Sulara batıp çıktım

Ben kötü kedi Şerafettin,
Diyorum kendi kendime,
Ne kadar kötü, nasıl kötü,
Demiyorum kimselere,
Ne kendime ne kendi kendime,

Küçük Çoban

Aklım yabanda koyun otlatan,,
Küçük çobanda kaldı.

Çelimsiz bedeninde kocaman bir baş,

Ağzımı, burnumu, dudaklarımı bir maske tutuklamış
Güzel, çirkin, zengin, fakir, erkek, kadın çocuk dememiş,
Altında biriken öfke, korku, usanç, isyanları tetikler,
Sevdalıklarla öpülmüş dudaklar şimdi küsmüşler,

Zaman oluyor kuşkulanıyorum,
Derinden tuhaf bir sesle uyanıyorum,
Karamsar bir melodinin notalarını,
Hatırlatıyor sanki rüzgarın ıslıkları,

Kutlu Gün
Yeri gelir bir bilgedir ozan,
Bilge gibi konuşur,
Dinletir söylediklerini,
Bilge gibi yazar,
Eğitir, öğretir icabında,

Mahmut’un Yasak Meyvesi

Kendi fakir gönlü zengin biriydi.
Cebi ne para gördü ne cüzdanı oldu,
Dolu, dolu sevdi yüreği doldu taştı,
Eloğlu, bey oğlu, ağa oğulları,

Maniac*
O.R. Aka ile M. Ülküdaş’ın anısına…

Sana beni sevme dedim,
Yalvardım.

Denizle buluştu nehir,
Rengini ona verdi
Gök nasıl sevinçli, mavi,