Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Yüzeysel bir hayat yaşayan insanlara,
Anlamlı kelimeler yüklemeyin.
Kişiliği iflas eder.

O küçücük fotoğrafına
Yüzlerce Ahmet Kaya şarkısı
Sığdırmışlığım var, zalımın kızı..

Bakışın, mavice
Gülüşün, mavice
Sarılışın, mavice
Koklayışın, mavice
Öpüşün, mavice
Yüreğin, mas mavice..

Sana doğduğum kenti anlatmak isterdim,
Hangi dilde anlatayım bilmiyorum ki;
Senin doğduğun kentle, arasında uçurum var
Ben mermi kovanında berfin çiçeğini besliyorum ruhumla
Ve sen; beni hiçbir dilde anlayamazsın
Sen gecenin mavisinde, masallarla uyutulurdun;

Nasıl anlatayım "Anne"
Mavi bir kadın işte
Gözleri aklıma geliyor
Gülüşü yüreğime değiyor
Yüreğim göğüs kafesinden fırlayıp çıkıyor
O çıkmıyor yüreğimden "Anne"..

Nefesi karanfil kokan yar
Kaçak çay kıvamında
Gülüşün var..

Şimdi radyoda, Neşet Ertaş dinliyorum
Gönlüm hep seni arıyor neredesin
Türkü'nün içinde seni aradım
Bulamadım
Kim bilir, neredesin
Yaşadığın kent ne çok şanslı

Ah ömürlük yaram
Hani olur ya, bu aralar çıkıp gelirsen
Aynı yerdeyim
Bir hayli yorgunum
Yorgunluğum gönülden
Kapıyı çalma, gir içeri sessizce

Çocuktum; bir gece evden kaçtım
Tir tir korkuyorum
Gecenin gölgesine sığınmıştım
Bir ıslık sesi, içim ürperdi
Bir adam; bana gülümsedi
Ne kadarda heybetliydi

Gülüşün çok mavi
Özgürlük gibi.