Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Bir şiir, bir türkü, veya bir roman yazıyorsanız
Onları okuyacak insanları
İyi tanımalısınız
Yoksa sadece bir sayfayı karalarsınız.

Bir söz ver
Şu garip yüreğime
Çocuk gibi sevinsin kendi kendine
Gelmeyeceğini bile bile..

İnsan bazen;
Bir tutam yosuna tutunur
Maviye sığınır
Yaraları kabuk bağlar
Ve kendini bilmez; bir dalga gelir
Bütün yaraları kanatır..

Tenin şiir'e sevdalı şair misali
Duyguları gasp ediyor
Kaleme fısıldar gibi
Tenine sığınmayı talep ediyorum
Bu can yetim
Bu can sana mülteci..

Bugün, yine ruhumdan koparılıyor
Hüzün sarısı yapraklar
Bugün de, beni kırdılar
Bugün de, yürek son bahar
Bugün, seni'de kırdılar
Bugün, bizi'de kırdılar

Pazar tezgahlarında
Ölüme meydan okuyan anılar
Hüzünlü, tezgâhtarın sesi
Ne alırsan, diyor
Gerisini söylemiyor
Sesine dolanıyor mevsimler

Çok mahzun, ve derin gülüyordu
Ne şiire,
Nede türküye sığmıyordu
Gülüşünden öperim dedim
Hadi öpsene, der gibi güldü
Bu onu sevdiğimin,

Çok mavisin
Girdaplı ve derin
Sana ulaşmak zor, biliyorum
Buda benim kaderim..

Yarası güzel olan kabuk bağlar
Sende ben gibisin
Kabukları söküp atmışsın
Çok yaran var
Ey mavi deniz
Hırçınlığın, asilliğin, bundandır..

Bir mavi kadın, dersime bakar
Bir gözü dersim
Bir gözü munzur
Bakışı asi rüzgar
Gülüşü yüreğime devrim
Söyleyin gitmesin