Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Günler çok çabuk geçti
Hiçbir şeye doyamadık
Sevda sözlerini bile yeterince kullanamadık
Huzura da layık olmadık
Herkes sevdi çokta sevildi
Biz bir türlü kavuşamadık

Korkak karanlıkların zirvesinde
Sükuta muhtaç bir mahkum gibi yaşıyorum
Çırpındıkça daha büyük günahlara batıyorum
Buradan artık insanı kamile ulaşamam
Küçük yüreklerde büyük beklentiler görüyorum
Tekamül yolculuğunda bana rehber olacaklara bakın

Deli gönül ne ararsın bu dağda
Lale bitti kuzgun gitti yaz bitti
Daha zincirlerini kıramadıysan
Kanatlarının olması neye yaradı ?
Özgürlük bitti,rikkat gitti,çare bitti

Geçen bir rutin günün ardından
Oturup batan güneşe bakarsın
Aslında o batış bir ömrün ta kendisidir
Güneş gider o ömür de biter

Ey rüzgar şu tatlı esintinin önünde
Keşke ben olmasaydım savrulan bir yaprak
Oysa garip gönlüm sensiz avaredir
Bozkırda ihmal edilmiş kıraç bir toprak
Ben bir duyguyu haykıramadım

İnce ince çalan bir plak
Bir mekanın ruhunu aydınlatır
Oysa bazı şarkıların yükü ağırdır
Onu sonuna kadar etkin dinleyebilmek için

Karanlık gecede rıhtımda göz göze
Sıcacık ve yumuşacık eller avucunda
Bu alemde bir tek onunla bu halde
Bir ömür boyu baş başa oturulur
Özlenen o ay yüzlü yarin hasretine
Soğuk mevsim muhabbet akşamlarında

İntikamla tatmin hırsın ürünüdür öldürür
İlahi adaletteki huzur her dem güldürür
Umudunu yitiren maşuk yaşarken külliyen ölüdür
Bağrında acısı olmayan mutluluk ise pek yoktur

Sevmiyorsan bile
İlgin varmış gibi davran bana
Ya şimdi çık orta yere konuş
Yada mühürle dudaklarını sus bitsin

Issız hayaller soğuk ve karanlık gecede
Yaralı yüreklere bir çocuk gibi yaslanır
Sonuçta ne kar uslanır nede kırağı
Bir tutam güneşe muhtaç bırakır
Uyuşmuş ellerin titrek arzulu sıcağı