Çok uğraştılar ama eğip bükemediler
Sonuçta ben kazandım onlar kaybettiler
Kararlılıkla direnmeye çalışıyorum
İçimde yarım kalanları artık yok ediyorum
Bu yüzden bazen tutamıyorum kendimi
Gülüyorum işte.
Bu diyardan ne acımasız haramiler geçti
Uzun kaftanlı sakallı dik kafalı
Kafalarından büyüktü kahkahaları
Aç gözlüydüler herşeyi istediler
Aldıklarını da ilahi nedene dayandırdılar
Yazık ki birkaç kırık hatıraydı
Affetmek ve unutmak
Merhametli insanın yüreğidir.
Söğüt ağacına benzer insan
Kabaran kabuğu kaldırdın mı
Çürüyen dallara kuşlar konar
Lime lime dökülür insan
Yalanlarıyla hakikati tersyüz edenlerin
İstikbali eskici tezgahında yeni yalancılar arar
Güven karakteri itibariyle kördür,
Ancak ihanet ile gözlerini açar.
Sonrada ne hatayı ne de bahaneyi kabul eder.
Güveni kaybetmek, insanı kaybetmekten daha kötüdür.
Ne kadar geçmişe dönsen de
İnan ki aramaların hep boşuna
Tüm beklentilerini karşılayamazsın
Çocukluğunla oturup oynayamazsın
Geçti artık bahar olamazsın yarınlarına
O sert rüzgarlara karşı duramazsın
Severken güneşten sıcaktı kalbi
Güzel gözlerinin içi hep gülerdi
Ruhundan fışkıran şefkatinin sınırı yoktu
Ona sokulduğumda içim ısınırdı
Sonra güzel günler çabucak geçti
Her şey beklenmedik bir anda değişti
Yanlış zamanda doğduğum kesin
Her şey üstüme üstüme geliyor
Gönlümün yaşanan zulümlere yoktur rızası
Gökte ışıltılı yıldızlar kalmadı,
Hepsi bir bir yer yüzüne iniyor
Gölgeler ise indiği yere sığmıyor.
Düşündükçe anladım gözyaşı akıttığım hatıralarım
Bir küçük yaşam iklimi oluşturmaya yetmedi
Akıllı olanlar zaten böyle şeylere meyil etmezdi
Bu alemin derdiyle uğraşmak istemezdi
Şu an olduğum kişiyi tamamiyle sana borçluyum
kontrol edemeyeceğim şeyler için boşuna
Kendimi kahredip iç çekip üzülmüşüm
Bazı anlar var ki insana hiçbir şey söyletmez
Bir hasret şiirine beste yapılıyor
Ahenkli notalar hazırda
Duygular ilk günkü tazeliğinde
Bütün maharetler kullanılıyor
Gözyaşları akıyor basılan notalarda
Söz unutuldu yine iş saza kalıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!