Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Toz dumandır ortalık; geçilmiyor şairden(!)
Adı şair olanın, pek çoğunda yok şuur!
Dinden cüda nadanın; yok hissesi şuurdan,
Doğurur türlü yalan; adına denir şiir(!)

Şiir; arif işidir, arife ilim gerek!

Sabırlı kul selamette, bedbin olan melanette!
Hak sabirle beraberdir, haksız olan denaette!

“VEL ASRI’da var beşaret, iman eden Salihlere!
Çok hasaret dünya ukba, tağutlara abidlere.

Halk içinde eminlik, şu dünyada ahde kar!
Artı birde uhra da; cennet gibi ücret var!
Sahtekârlık ne arzda, ne de orda muteber;
Ele geçen netice; gerçek değil, sahte kar!

Cihat ŞAHİN

Rabbimize darıldık(!)
Tesadüfe(!) sarıldık.
Görmeyince o,da iş;
Şans(!) peşinde yorulduk.

Maske taktı sanemler!

İdman için kamplarda, yıllar yılı kışlamış!
Kılıç gibi bilenip, işe hızlı başlamış!
Sonra çıkıp meydana; rakipleri tuşlamış!
Neticede görmüş ki; olmuş arzda şampiyon.

Uzun yıllar bu unvan, hiç çıkmamış elinden!

Kâfi iken keyfine; meşru olan lezaiz;
Şu haram’a rağbet ne; söyler misin ey aziz?

Bir parmaklık bal için, bin tokadı yer misin?
Yoksa akil davranıp; geçtim ondan der misin?

Kimileri hep derler; ”cennet cehennem arz’da”
Bu haşiri inkârdır; Türkçesi; münkir olmak.
Bilmeden bir gerçeğin; ifşası başka tarzda,
Evet, mümkün bir nevi, dünyada onu bulmak.

Cennet; huzur demektir, kışırsız bir mutluluk,

Ölüm gelir cihana, bin bahane bularak!
Gaflet üzre yakalar, kurbanları çok zaman.
Kurban olma şeytana, sende gafil kalarak!
Aleyhine çalışır, gafillerin bak zaman!

Çalar her an kapını, binler libas içinde!

Verilir her gün sala,
Ölüm gelse cihana!
Şu ecel başa bela,
Ölüm gelse cihana!

Nedir bizden arzusu?

Ölüm madem ölmüyor, kapanmıyor mezarlar,
Sormak lazım ecele, ne istiyor bizlerden?
Her gün milyon kişinin, kabir’ini kazarlar
Var ziyade arzusu, demek biz ve sizlerden!

Ölüm yokluk değildir, bir yeniden doğuştur!