Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Ne gezersin ser gerdan?
Unuttun mu davanı?
Dem vurursun hep yardan!
Fani ise; sav onu!

Şifa olmaz fenadan!

Her tarafta tufan var, temmuz ayı başında!
İnsan için bu yağmur, afat mı, mükâfat mı?
Böyle bir şey görmedim, onca yıllık yaşımda!
Siz söyleyin böylesi; afat mı, mükâfat mı?

Rahmet ihsan demektir, ihsan ise maslahat!

Ye’s denilen hastalık mümin için felaket!
Bu marazın ilacı; ”LA TAKNATU…”hitabı.
Haktan ümit kesmektir, buna benzer helaket,
Men ediyor mümini ERRAHMAN’ın kitabı!

İkincisi gurur ki; pek revaçta beşerde,

Hazzın için yaşama!
Şükür için lezzetler.
İmanla bak yaşama!
Şükür için lezzetler!

Her şey ani ve fani,

Halk eylemiş yaratan, bizi yokluk, nisyandan,
Kul eylemiş kendine, nehyeylemiş isyandan!
Yapmış arza halife, bişer olan halkları,
Ücret değil sadece tazim ister insandan!

Hazır bulduk her şeyi, cennet misal şu arzda,

Nedir sende bu neşe?
Büyük müjdemi aldın?
Yine döndün mü köşe?
Bu işte namlar saldın!

Ciddi koyuldun işe!

İnci mercan isteyen, dalmalıdır derine!
Hava alır dalmayan, inci mercan yerine.

Derinlere dalmada, gaye etme vurgunu!
Vurgunu yapamadan, yeme kendin vurgun’u!

Zannetme ki her kafa, taşır başta akıl’ı!
Görkemine bakarak bilemezsin akil’i.
Kafa vardır beyinsiz, cüda yaşar mantıktan,
Sittin sene anlatsan, tercih etmez makul’ü!

Buna derler boş kafa, namı diğer ahmaktır!

Kâinatı durmadan, etmek gerek temaşa!
Hiç yaptın mı şu işi, alıp aklı sen başa?

Dikkatle bak ey akil, gör âlemde rahmeti!
Çok mu böyle Rahim’e; bir teşekkür zahmeti?

Elli yıldır yürürüm, çeşit çeşit yollarda
Kâh caddede gezerim, kâh gezerim çok darda.
Bazen nefsin peşinden, bazen aklın yolundan,
Koştum yarım asırdır, kâh zararda kâh karda.

Mecbur etmiş yaratan, tüm kulları suluk’a,