Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Nede çok var vatanda; a'raflarda kalanlar!
Ne devedir ne kuştur, ortalarda gezerler.
Münkir gibi yaşayıp, güya Müslim olanlar!
Din diyanet deyince; kuduz gibi azarlar!

Ne küffarın kuşları, ne islamda develer!

Haktan berisin
Dinde gerisin
Ey meçhul asker!
Kimin erisin?

Mevcudat ordu!

Aşk usanmış isminden,
Yeni tanımlar ister.
Bıkmış eski resminden,
Çağdaş portreler bekler.

Eşim aşım ve işim,

Aldanmakta fayda yok!
Biz yolcuyuz şu handa.
Yaşa sak’ta büyük şok;
Kalkar tren bir anda!

Bizi arzda tutmazlar

Çoğu çıkmış, raydan dostum,
İnanmazsan, tetkik et gör!
Ne demektir, bundan kastım?
Bilmek için, halk’a sen sor!

Koşar millet sağa sola,

Şu âleme gelmeme, sen olmuşun vesile!
İnsan olmam mazide, senle gelmiş husule.
Sana kılmış muavin, merhum pederi Allah,
Dokuzuncu olmuşum, hayırlı heves ile!

Rahmetine bir medar, kılmış seni “Errahim”,

Şu muazzam kâinat, niye niçin halk olmuş?
Milyarlarla galaksi, kimlere mesken olmuş?
Kimler için bu masraf, bunca âlem ne için?
Gezegenler yıldızlar, acep kimlerle dolmuş?

Akıl idrakten aciz, ilim bilim çaresiz!

Ebedlere uzanır insandaki emeller,
Âdemoğlu âlemde kendini baki beller.
Olsun diye gayesi çalışır pür hırs ile
Emellere varmadan keser önü eceller!

Gerçekleri düşünmez işi, gücü sırf hayal,

Doldurursun gündüz gece
Kare kare, bir bulmaca
Bak yaşlandın, oldun koca
Çözemezsin bir bulmaca

Yazarçizer karalarsın

Bu kaçıncı el ense ve kaçıncı yer öpüş?
Söyle bunun adına, ne denirse sen baba?
Bu ne menem bir kulluk, ne manada bir tapış?
herhal bunun Türkçesi; ”hezimet”olur baba!

Yüz’mü, bin’mi yüz bin’mi, bu kaçıncı hezimet?