Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

“sen değil misin her bahar dalına bin umut bağlayan
söyle o zaman,
her bahar dalı bir liman değil mi.”

böyle nokta koymuşsun
bir girdap gibi boğazıma düğümlenen mektuba.

katmerlenmiş küfür olur eser
kuşkulu ve korkuya çok gebe geceler.
her köşe başında gizli yasak avcılar,
kara puslu kanlı kurşunlarıyla
yasak mevsimlerde avlarını gözler.

o albümleri çıkarıyorum saklı dolaplardan.
bir akşam üzeri de sen, ya da başka bir zaman.
yüreğimin içinde gözyaşları ile beslenen
çiçeklerle yazıyorum şimdi
resminde elinde tuttuğuna hiç benzemeyen.

sen kendini;
saçına karlar yağacak hücrelere kilitledin
ne bir anahtar var elinde şimdi,
ne pası yontulmamış bir kilit.
gölgenin düştüğü duvarlar ihanet
ve yalnızlığın taş tutmuş şekli.

bilmem bakıp ta gördüğün oluyor mu hiç
pencerenden dışarı bir gece vakti.
yüreğinde serenatlar,
gün görmemiş çelik kadar parlak
ve keskin bir bıçak illetinde
sevdanın sana dönük yüzünü.

dikkat;
bu kitabın sonunda önce ayrılık vardır.
sonra bütün yanlışlıkların
ve çirkin hesapların
cinayet ve gözyaşlarının
ve tarifsiz acıların

sınırlarım; hayal güçlerimin boş belgesi.
bar iskemlelerinde, elimden kaçmış zamandayım.
adressiz mektuplarımda zehir-zemberek,
ses duvarlarında volta atıyor kanatlarım.

dehşet verici sokak kadınları, ucuz karanfil.

hiçbir şey olmasın elinde,
ben tek başıma giderim.
sen izle istersen, bak ardımdan
belki bir parça el salla
ya da hiçbir şey yapma.
ben yalnız giderim.

duvara ismini yazdım, her gece yarısı.
dumanı ile içimdeki katran karası zehirin
ve şarap kokulu ve bulantılı bir sarhoşlukla.
artık iflah olmaz bir tutkuydu
içimden geldiği gibi ve yarı uykulu.

rengin bir sihir gibi, ateşe atıyor harmanımı.
gökyüzü hep aynı yangınımın yol arkadaşı.
Rengin güneş yanığı.
ellerim yangın lekesi.
bir gece yol kenarından bak,
dur gitme biraz,