Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

kulağımıza sesler dolardı
baharı yaşadığımız günler gibiydik
çocuklarımızı izliyorduk pencere önünde
ne güzel ve tertemizlerdi, çiçekler gibi
çirkin ve kirli olan sadece
oynayamadıkları oyunlarının bahçeleriydi.

yarın;
hiç başınız ağrımasın
uykusuzluktan.
saate hiç aldırmayın,
kaç olursa olsun...
güler yüzle kalkın yataklarınızdan.

bahar dallarında çiçekler her bahar kendilerine açar.
ve erken olmayı yaşarlarken geç kalmayı anlatırlar.
sancılı hüzün gibi günler düşer takvim yapraklarından
neler yazıp, neler anlatacağını şaşırır parmaklar.

anlatsam şimdi anlamazsınız.
her gece uzaklarda çekmek bir örtüyü üstüne
içinde bin rüya ve tarifsiz hayal desenli
her gece uzaklarda dikmek gözlerini
gökyüzü kadar yakın gökyüzündeki resmine
yapayalnız.

bütün kumarlara atılan zar olmak geçiyor içimden,
başlayan her kavgada yenilen ilk yumruk olmak.
hücrelerin en demirbaş mahkumluğuna hükümlü
en yürek dağlayan türkülerde acılı soluklar olmak.

bütün tarlalarda diz boyu ekin olmak geçiyor içimden,

sana şimdiye kadar,
hiç şiir yazmadım diye sitem etmişsin bana.
demek alıcı gözle bakmıyorsun yazdıklarıma.
benim yazdığım her şiirde
benden bir sitem saklıdır sana, görmesen de.

bahçemde kökünden tufan olup sökülürken ağaçlar
'kayıp bir renk vardı , hafifmeşrep hırsızlıklara kaçıyordu'
ellerim kayboluyordu.
dalgakıranımda kırılıyordu, dalga boyu dallar
“ağlayan bir ses sanki uykumu tam ortasından bıçaklıyordu”
kulaklarım kanıyordu.

her biri birer ananın kuzusu
sahilde kumdan kaleler yapan çocuklar.
kumları kucaklayıp küçücük elleriyle
sonsuzun savaşlarına karşı duracak
altın sarısı kumdan kaleler yapıyorlar.

kahverengi bekçi babalar; sessiz çığlıklı
mahallenin namusları.

kavanozda akide şekerleri; rengarenk kokulu
dişlerin çürükleri.

al bu beş lirayı
cebimdeki paranın yarısı.
simit aldım demin, yani biraz daha vardı.
bu, ayakkabımın teki yalnızca
işine yaramaz ama sen gene de sakla.
benim için bir daha hiç gerekmeyecek nasılsa.