Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

sana ne yazayım yürekten geçen
sana ne söyleyeyim bu pencereden
ne yazsam okunuyor, ne desem dinleniyor
çektiğim her çetele, ertesi gün siliniyor
en son tek renk karanfil kalmıştı hücremde
onu da bu sabah alıp götürdüler, ipe çektiler.

bu sabah en erken ben düşeceğim yollara
rastladığım ilk türküye soracağım seni
bir ben mi biliyorum yoksa
akşam olunca karanlığın geleceğini
ve sevdanın derin bir zifir gibi
üstüme çökeceğini.

bu kasatura yaralanmış
ucundan kan damlıyor.
anlat bana dedem,
bak torunun seni dinliyor.
anlat bana açlıktan
kemirilen ağaç kabuklarını.

su boylarında bir aşağı yürüyorum bir yukarı
savaş baltamı çoktan gömmüşüm toprağa,
tüten, çubuğumun dumanı.
kendi halimdeyim, ayna tutuyorum güneşe,
gözlerinin içine.

hamuru cam kırıklarıyla harmanlı
ince dilimli taze ekmek.
yer sabah kahvaltısı masası
ve takvimlerin ilk günü.

“masanın altında yatıyor ince uzun bir ölü.

yoksul tarafımı bir kenara bırakalım,
gitsin oynasın başıboş sokaklarda.
ben sana seni nasıl beklediğimi anlatayım
bu sabah bir otobüs durağında.

önce sevdiğin bütün çiçeklerle süsledim

biliyorum bir daha seni hiç göremeyeceğim.
uyku kokmayacak odamın tozlu duvarları
hiç açılmayacak perdelerim.,
gizli bahçemi kilitlemiş,bir paslı kilit.
ve bundan böyle ancak
iskelemden açılmaya kadar yetecek vakit.

deli bir pınarım gözbebeklerinde, çağlıyorum
yosun kokuyor türkülerim.
düşünme şimdi ulaşılacak denizin mavisini
tutalım haydi ellerimizin yosun yeşilini
bir ince söğüt dalı olalım.
bin olalım.

yürü, kalabalıkların arasında
ayaklar altında
ezilen bir pankart olarak yürü.
bizim yürüdüğümüz gibi
ölerek yürü

bu akşam seni düşünmeyeceğim.
içimden geldiği gibi kaybolup,
canımın çektiği her şeyi yapacağım
bana ulaşılacak bütün yolları
sisli barikatlarla kapatacağım.
belki bir ağaç gövdesine dayayıp sırtımı.