Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

sen şarkılar söylerdin, ağlamazdın ki
en sevdiğim makam gibi serilirdi üstüme sesin
akşam olur, ardından gidişini izlerken güneşin.
ey sevgili yaz günleri geldi işte, şimdi neredesin
ahhh, seninle her akşam üstü,
ne güzel günlerdin …

şeytan mağaralarında parlayan
bir çift kedi gözüydü
kımıldayan kötülüklerin ön yüzü.
arka bahçede gene
çiçek toplayan çocuklar,
ip atlayan, salıncaklarda sallanan

güneşin doğuşu ol,
kimseler uyanmadan
ağaç dalları arasından
ilk önce ben göreyim yüzünü.
zaman kadranında akan damarlarımdan.
tik tak, tik tak, tik tak

-sen benim kim olduğumu biliyor musun?
-bilmiyorum, kimsin sen.
-bende bilmiyorum,
kimim ben.
sadece bir kapalı kutu
gördüğüm zaman

işte film bitti, bahçe sinemasında.
düğün de dağılır birazdan,
köy meydanında.
giderek sönmeye başlar tüm ışıklar.
bir tek başımızın üstünde kalır
bir avuç dolusu aydınlık.

bir dağ yamacındaydım.
çocukluğum ve çocukluğumun öteki tarafıyla
aynı yaştaydım.
….. seni o gün tanısaydım
uçurtmalar bağlardım saçlarının örgüsüne
beraber uçardık

içime saklanan düşmanlar onlardır,
dalları çiçeklerinden kopartan.
boy vermesine fidanların,
kötü ve anlaşılmaz gözlerle bakan.
ve en sevdalısı yazılacak iken,
kelimelerin şiir olup ak kağıtlara

biz; bize benzeyenlerin
ellerinde nasır, alınlarında teriz.
erken ölen umutların,
hiç açmamış çiçeklerin
suyu, toprağı ve havası,
üç cemresiyiz.

bir kadın görürüm kucağında bebesi.
dayamış ağzına, sütü çekilmiş memesini.
gözleri saklanmış yoksul yuvasına
ve alnında yaşadığı her acının
ağır ve derin çizgisi.
gövdesinden kesilmiş sanki bir çınar gölgesi.

bütün şiirlerimin altına isminizi yazsam
sokaklara dökülüp bu saatte kapınızı çalsam.
bir mevsim serinliği değil, güleryüz olsam.
benim için ocağa çay suyu koyarmısınız.

hepinizden önce ben çıksam kapınızın önüne