Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

“neden adı gece yarısıdır saat yirmidörtlerin.
birinin tam bitişi ve hemen yerini alması bir yenisinin
neden adı gece yarısıdır bitişlerin ve başlangıçların.”

içimizde en güzel çiçeği toplayan senin ellerindi
yüreğinde bahardan başka hiçbir mevsim açmazdı.

umurum; en incesinden doğranıyor
gözüm saate takılı iken heyecanlarımın.
ayak üstünde dursam hiç olmuyor,
otursam, bir başka türlü.
içim, kabından nasıl da dışarı taşıyor.
ve bu saatlerde ıslanan ben değil,

bütün gecelerim sanki, sahipsiz bir örs
ne varsa dövülecek üzerimde dövüyorlar.
fena eziliyorum.
eli şakağında, gölgemin arkasında
çelik urganlı bir karabasan
hangi pencereyi açsam,

şiddetli yalnızlığımın hamuruna
susam kattım.,
martılara attım......
umutlarım köpük köpük sığ denizlerde.
ve ben sana rağmen sensiz
soluklanmaya çalışırken en derinlerde.,

Dün bir gemi yakaladım.
Yalnızlığa terkedilmiş bir tersanenin
Paslı demir kokulu sularında,
Terk edilmiş bir iz bırakıp, kaçmıştı.
Üstüne giydirilmiş;
Kimsesiz bekçi üniformasının düğmelerini

deniz; hafif çalkantılıdır.
bir rüzgar saplanır koynuna
poyrazdan,
içim üşür.

deniz; azgın dalgalıdır.

ben kapıdan dışarı elimi uzatırım.
kimseler görmez,
su nerede yanıyor,
yangın nerede söndü.
ben kapıdan dışarı elimi uzatırım,
karanlık içeri kaçar.

birlikte çektirilememiş
her fotoğrafın arabında saklanır;
sabaha karşı tek başına dinlenen
azgın su sesindeki ezgilerde
birdenbire araya giren
milliyetsiz, cinsiyetsiz

üç numara şakir zümre donuyor avuçlarım.
bu soğuk havadan değil anne,
pencerem hala açık.
nerelere saklandı
rengini o çoktan unuttuğum
çocukluk perdelerim.

Yaşamak herkese mahsustur.
Çilek ağacından kum tanesi toplayanlara
Ve kar tanelerine
Eldiven, kaşkol örerek
Hayatını kazananlara.