Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

Sıfıra sıfır elde var sıfırdan başka
Söylenecek hiç bir şey kalmamışsa
Yaşadığımız aşklara,
Budala bir mevsim gibi bakakalırız ardından
Hüzünlerimizin.

karar verdim kesiyorum işte parmaklarımı
gözlerinizin önünde.
bir daha yazmak mı ne haddime.
kırdım üstelik bütün kalemlerimi.
gökyüzünün varsa söyleyecek bir şeyi
o söylesin.

Gece olur, yıldızlar yağar pencerenizden
Gece olur, binlerce gül açar gözlerinizden
Gece olur, gitmek ister gidemez ellerinizden.
gece umuttur, sevdalınızdır.
bırakmaz,bırakamazsınız.
sarhoşluğunuz olur;

hadi bize bir şarkı tut şimdi,
ortasında resmin olsun.
sonu güzel biten tüm hasretler
kendini bulsun.
nihavent makamında ateşe koşan
bir kuş misali

tarifsiz bir çıkmaz sokak adresim,
akıl almaz öykülerimin saklandığı, iç içe.
sonu böyle olacakmış,
yaşamadığım yarının nasıl bilebilirim.

şimdi indir elini aşağı.

ateşler yanıyor çok uzaklarda.
yarın kadar belki ya da daha uzaklarda.
çığlıklar en ince hazırlıklar yapıyor,
bir kanal bulup kocamış bir çınarın
gövdesinden doğru, yukarı çıkmalara.
yukarılara doğru belki daha da yukarılara.

ben bu sokağı çok iyi tanırım.
yaşamım ile ilk kumarımı
bu köşe başında oynamıştım,
ve onu satın alabileceğim son parayı
burada, gene ona kaybetmiştim,
şu apartmanın

sol anahtarımızla başlasak en figürlü ve romantik
bitimsiz bir ilk satıra, do olsak mesela.

şimdi son okunma tarihi,
çoktan geçmiş bu gazeteyi
bırak elinden.

felsefe okulunun kapısında hoşgörüsüzlük yazıyor.

mavileşmiş köpük düşü gibi denize iniyorum.
sen gözlerime bakıyorsun, Paris ruju dudaklarınla
bin yıllık bir bulvar ağacının gölgesinde
vitrindeki ışıklar gibi dalgalanıyor saçların

gece karanlıktı, çok üşümüştü,
ısınmak için ellerini ovuşturuyordu sokak,
ben korkuyordum, lambanın içine saklanmıştım
ne kadar sarhoş varsa birazdan çıkıp geleceklerdi
çöp bidonunda sokağın geçmişini yakıp ısınacaklardı.
sokak yanan geçmişiyle neden ısındığını bilmeden ısınacaktı