Bir iki kez olsaydı,
Hemen yaşanıp bitseydi,
Bir günlüğüne düşseydim de döşeğe,
Yatalak kalsaydım,
Bir sefer için,
Seviyorum bir an için,
Vazgeçiyorum anın birinde.
Savunuyorum bir an için,
Dönüyorum anın birinde.
İntiharımı şu an için ertelememin iki sebebinden biri, üretiyor olmaktan aldığım zevkin halâ tükenmemiş olmasıdır. İkincisi ise, şu anki çağlarımda herhangi bir ölümcül hastalığa yakalanmamış olmamdır. Kervanı nereye kadar sürebilirsem, gücüm nereye kadar yetecekse, oraya kadar sanatıma eşlik edebileceğim. Amma ve lakin, bir gün hayatıma son verecek oluşum söz konusu hâline gelirse, benden sonra bir müddet daha yaşayacak olan eserlerime, mutluluk gözyaşları ile, titiz bir ritüel havası içerisinde sarılıp veda edeceğim. Benim biriciklerim onlardır.
#ÇepniSerhatÖztürk
Sahte bir gerçekliğin ve aslında gerçek bir hiçliğin içerisinde dalgınca yürüyorum.
Gözümün önünde o yalan gülüşler,
Kulaklarımda tahrik edici kahkahaları çınlar yabancıların.
Kendilerine saygısı olmayan çiftelerin riyakarlık içeren selamla-rı,
Yüzümü buruştururken başka yöne çevirtir kafamı.
Sahte insanların ve aslında aynıların içerisinde delirecek gibi-yim.
Bir haleti ruhiyeye bürür ki insanı,
Ondan sıyrılıp bir adım atamazsın.
Sanki ebediyen sinmiştir ruhumuza,
Ele geçirmek isterse seni, tanı:
Savaşması güçtür, belki kurtulamazsın.
Işığımı kaybettiler ortadan, hissederdim de.
Büyük bir sessizlik içerisinde, gömülü durumdayım: terk edilmiş eski bir köyde, kurumuş bir dere yatağında.
Hızlı hızlı kapatılmıştır üstüm,
leşimi çıkartmadan evvel bir hayvan, taşan su taşımıştır izimi: dere tekrardan suya doyduğunda.
İnsan, evvela, surete de vurulabilir.
Yâr bilinen, arzulanmaz mı?
Seviye, birleşme de dahildir,
Bunu dilemek, insana ayıp mı?
“Ne oldu sana, böyle değildin?
Sana arkadaşlık teklif ediyorum,
Uzaklaşma benden.”
Kes!
Yani diyorsun ki, “yine sevileyim!”
Bu geceler, cehennem gibi azap verici, ve
bu geceler ki ıstıraplı, kızgın bir ataş gibi...
Patlayan volkanik bir dağ
ile kusan bir insan gibi elemli ve dehşet verici görünüyor
Seçimlerinin, kadarı ve temsilisin.
Gece vakitleri uykularını bölen,
İnce düşünüşlerin eserisin,
Ve kimi zaman esiri…
Bunun farkında olduğunda ise,
Kendine acıyan, belki bir hiçsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!