"Vurduk, geçti, gitti geri,
Çepni Serhat döndü geri.",
Dersiniz siz, şimdi beni,
Hâkir görür, horlarsınız.
İyiyim.
Uygun vakti kolluyorum.
Çağın gelmesini ve şartların olgunlaşmasını bekliyorum.
Yeni bir kader çiziyorum kendime ve bu yazın sonunda hayırlısıyla, yeniden yola revan oluyorum.
Biliyor musun,
Bu zamana kadar hep ben, "seviyorum" dedim kızlara.
Onların içerisinden hiç kimse kovalamadı beni, benim onları kovaladığım gibi.
Yahut da birisi çıkıp, gerçekten de aşıksa,
"Seviyorum seni Serhat" demedi, ar etti.
Belki, sadece hayranlık uyandırabilecek bir figürüm.
Uykun hepten kaçtı mı, yoksa,
Mahmur mu gözlerin,
Düşmek mi istiyor tamamen göz kapakların,
Yoksa üzerlerindeki ağırlık geçti mi?
Hatıralarda yaşayacağız,
Ama hatıramız da olmadı öyle.
Benim aklımda kalır yine bir şeyler,
Biraz buğulanacak olsalar da o anılar, yıllar içinde,
Çakmağımla oynarken ki çocuksu tatlılığını unutamayacağım.
Dostluk ve bir güzel sohbet, en ilahi şeydir elbet.
Hele ki zor şartlarda, zor vakitlerde.
Bunu biliyorum, kabul de ederim.
Gün gelir elbet, yeniden yollarımız kesişir.
Ama öyle ama böyle.
ÇSÖ - Dilfiruz, keşke ne yaşadığını, hayatının en başından itibaren nasıl geliştiğini bilebilseydim.
Şimdilik bana çok zor bir insanmışsın gibi geldi. Şimdiye değin. İyisin. Ama zorsun. Gözlerin derince bakıyor, anlamlı bakıyor. Herhalde hayatımda anlamlı şekilde bakan, karşıya bir şeyler anlatan bir çift gözü sende bulmuşumdur.
Özellikle dinleyiciliğin, sakin adımların, dinginliğin gözüme çarpıyor.
Ama ötesini kavrayamıyorum.
Başka bir elde, bir gece vakti…
Kalemim elimde, yazıyorum.
Umurumda değil; hece, ölçü, kafiye.
Bir çift gözü düşlüyorum.
Ve düşündüm de şimdi,
Hiç atılmamak gerek bu işe.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!