Zordur kırık bir kalbi onarmak,
Sabır ister,
Zaman ister,
Her şeyden önce cesaret ister,
Yürek ister...
Yaralı bir kalbi sevmek kolay değildir,
Seni sevmek sadece gönül vermek değildi ki.
Bakıp görmek, uzanıp tutmak,
Dokunmak, koklamak,
Veya nefes almak değildi işte seni sevmek....
Bunlar olsa ölünce hepsi biterdi.
Tüm duygular bir bir eksilir giderdi.
Böyle mi olmalıydı, bu kadar zor muydu kalmak,
Tüm ayrılıklara inat, birlikte olmak...
Neydi ki bende eksik olan,
Neydi ki öncesinde var iken, sonrasında kaybolan,
Arayıp ta bulamadığın, nerede olduğunu soramadığın,
Neydi sevgili, söyle neydi bu zamansız gidişine sebep…
Zor olan aşık olmak değildi ki.
Aşkı bulmaktı.
Gözlerinde cenneti,
Kokusunda amberi,
Yüzünde gülleri bulmaktı.
Zor olan acı çekmek,
Sana karşı susmak, dilimi bağlamak kolay,
Mühürlerim dudaklarımı sesim çıkmaz,
Otururum bir tenhaya varlığım dahi bilinmez,
Zor olan ise hep adını haykıran kalbimin sesi dinmez.
Sana bakmamak, güzelliğini görmemek kolay,
Kal demedim çünkü;
Gidişi zorunluluk değil tercihti.
Yani ben ne yapsam,
Yine de terk edecekti.
Elini kolunu bağlasam,
Durmayıp gidecekti.
Ben seni sende beni sev diye sevmedim ki;
Belki karşılıksız aşkından yanan şu gönlüme,
Yaradan merhamet eder diyerek sevdim.
Ben zulmünü bilmeden sana gelmedim ki,
Belki yarattığı kuluna çektirdiğin acıyı görünce,
Artık seni uzaktan seveceğim sevgili.
Senin bundan haberin dahi olmayacak,
Her gece kulağına aşkı fısıldayacağım lakin,
Senin ruhun bile beni duymayacak...
***
Ey sevgili, artık seni sensiz yaşayacağım,
Sen kimseyi sevemezsin.
Ellerin titrer,
Canından can gider.
Değil kalbini,
Günahını bile veremezsin.
İşte öyle zalimsin,
Ben istediğim için hayatımdaydın.
Ben davet ettiğim için yüreğimde...
Ben sevdiğim için bu kadar güzeldin.
Ben düşündüğüm için aklımda,
Hikmetini senden sanıyordum ama
Öğrendim ki bendenmiş.
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim