Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Yüreğin yoksa gelmeye,
Gönlün olsa
Neye yarar sevmeye.

Biliyordum aslında o da sevmek istiyordu,
Ama bunun için yüreği yetmiyordu.
Konuşabilse çok şey diyecekti belki ama
Bir türlü konuşmaya cesaret etmiyordu...

Biliyordum aslında onun da canı yanıyordu,

Biliyorsun gözlerin benim vazgeçilmezimdi,
Karanlığımı aydınlatan,
İçimi ısıtan güneşimdi,
Biliyorsun ben en çok avuç içlerini özlerdim,
Bir de o kokun yok mu, o kokun,
Ne zaman solusam,

Gel demekte gözün yoksa,
Gittiğime sözün olmaz,
Sevdim demek böylesine zorsa,
Ardımdan gelmeye yüzün olmaz.

Vazgeçmek; Yitirmek, kaybetmektir aslında umudu.
Hasrete dayanamamak, özlediğini rüyasında dahi bulamamaktır.
Merhamet dilemektir, affını istemektir aslında vazgeçmek.
Ey sevgili bak vazgeçtim,zafer senin olsun, ben mağlubiyeti seçtim.

Boşuna canımı acıtmaya çalışıp durma,
Zaten sevenin ahını almışım ben.
Ne yapar, ne ederim diye kendini yorma,
Zaten zalimin zulmünü görmüşüm ben.

Ateşin olsa olsa bir seni yakar,

Baktım ki olmayacak,
Ben de her şeyi,
Zamana bıraktım.
Zaman geçti,
Ama aşkın geçmek bilmedi...
Baktım ki yerin dolmayacak,

Bu aşkta en büyük çaresizliği,
Zaman yaşıyordu,
Çünkü ne zamanla aşık olunuyor,
Ne de zamanla aşktan olunuyordu.
Zaman geçiyordu ama,
Hiçbir işe yaramıyordu.

Zaman, alıp başını gitmenin vaktidir.
Korkuları yenmenin,
Acılara katlanmanın,
Hasreti göğüslemenin vakti...
Zaman sevda yükünü,
Sevgiliye pay etmenin değil,

Yaşamak zor be usta.
Geceleri uyumak,
Gündüzleri uyanmak zor.
Yaz günü üşümek,
Kış günü yanmak zor.
Acıya katlanmak,