Toplum için doğruluk,
Modası geçmez değer,
Eğri belasın bulur,
Doğru olursan eğer.
Dert etme bunu boşa,
Selam verme kargaya,
Başın beladan çıkmaz.
Seni atar belaya,
Kendisini hiç atmaz.
Şahine ver selamı,
Oturup dinledim, gönül sesimi,
Kimseye demedim, ben hevesimi,
Tek başıma çektim bütün yasımı,
Hem söyledim, hem herkesi dinledim!
Gönül büyümüyor, kalıyor çocuk,
Deniz sahilinden kıvrılır yolu,
Limon-domatesi hep dolu dolu,
Ne de güzel olur, yaylada balı,
Hem toprakta, hem taştadır Erdemli!
Yaz gelince yaylalara çıkılır,
Düşmeyince gönlüm, başka sevdaya,
Adına dediler, “Erdemli Sevda”
Ulaşamasam da, güneşe, aya,
Hayal bu dediler, “Erdemli Sevda”
Hem mutlu insanlar, hem mutlu toplum,
Eğitim, insanın önemli farkı,
Böylece dönüyor hayatın çarkı,
Yoksa yapamayız, hem evi barkı,
İsmiyle Millidir, bizde eğitim!
Eğitimle, ulaşılır hedefe,
Dert üstüne dert gelince,
Nasıl gülsün, yüzüm dostum?
Dertler sırtıma kalınca,
Neyi görsün gözüm dostum?
Vaadler hiç gelmeyince,
Kadir Mevla’m senden bir dileğim var,
Rızkım helalinden yeterli olsun.
Bütün işlerimde olsun ki karar,
Sapmasın harama, doğruyu bulsun.
Zengin eyleyesin beni lütfunla,
Küçük kızını da basıp bağrına,
Yavrularım, diye diye ağladı.
Kimse kulak asmıyor ki çağrına,
Feryadı, figanı, yürek dağladı.
Ailesi, rahat etsin niyeti,
Gurbete gidince ey deli gönül,
Sılada kim ağlar nerden bilirsin?
Sanırsın yad elin her çiçeği gül,
Hal gurbet elde niye kalırsın?
Dağlar aramızda sıralı durur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!