Ne umursamaz oluşunuz,
Ne de attığın kahkahalarınız
Ve yahutta sahip olduğunuz,
Kin ve nefretin büyüklüğü
İnanki umurumda değil.
Dökülen saçlarımın,
Kendisine dikkatle baktığımı fark ederek,
Gülen gözlerle, kendisine doğru çekip,
Hayatta Vav olmanın kudretini,
Engellerle mücadelenin kazanımlarını
Ve kendisinden neler götürdüğünü
Tok bir sesle kulağıma fısıldamıştı.
Ulaşmaya çalışılan her şey,
Ulaşan için kutsaldır.
Sonrasında ise artık eskimiştir.
Önemini yitirmiştir.
Görmezden gelinmeyi hak ediyordur.
Ve artık kusurları,
Ormanın en tenha yerinde,
Bir çınar ağacının gölgesine,
Yapılmış bir hayrat vardı.
Yavru serçeyede, yılanada
Hayat veriyordu.
Ayazda buz tutan kurnasına inat,
Sen ki, çiğ süt emmiş
Olur olmaza ortamı germiş
Kadir, kıymeti lugattan silmiş
Kaini Cebirsin.
Kaf dağında gezer
Yavaş yavaş alışmaya başladığımız acemi birliğinde hafta sonu çarşı iznine çıkabilmek için adeta saatleri sayardık.
Çarşı izninde yaptığımız telefon görüşmelerimiz ve içtiğimiz
demli çaylar, sivil hayata olan özlemimizi unutmamızı sağlıyordu. Yemin törenine kalan sayılı günler, eğitimlerimizi
yoğunlaştırıyordu. Gündüz yapılan arazi ve spor eğitimlerini,
akşamları yapılan anfideki dersler takip ediyordu.Ders bittiğinde karanlıkta ve koşturarak koğuşa dönerken yol kenarında bulunan 40 cm’lik kanala fark etmeden düşmem
neticesi burkmuş olduğum ayağımı tutarak kendimi zor attığım yatağımdan, gece ayağım şişmiş ve çok ağrılı olarak uyanmıştım. Sabah içtimaya çıkamadan direk revire giderek,
Anlıyorduk,
Sahip olduğumuz tek şeyin
Ciğerlerimizi dolduran oksijen olduğunu
Ve tadında bırakmanın manasını.
Ana rahmindeki, varoluşa atılan ilk adımın
Kabire doğru koşturmacasında,
En büyük korkusu, kaçak bindiği trende
Kondaktöre yakalanmasıydı.
Babasının paso için verdiği parayı
Cebine indiren cesaret abidesi
Paso parasıyla aldığı sigarayı
Arkadaşlarıyla paylaşacak kadar cömertti.
Kanser olan babamın ağrılarının en yoğun olduğu zamanlardı. Artık hastaneler yapacak bir şey olmadığını söylüyor ve gönderiyorlardı. Ekim ayının yirmidokuzu, gökyüzü kara bulutlarla kaplıydı. Yağmur İnce ince yağmaya başlamışdı. Oyun oynadığımız boş arsanın bir kısmında yağmur suları göllenmiş, ben ve birkaç arkadaşım arsa içinde bulduğumuz eski bir hamur yoğurma teknesi ile su birikintisi üzerinde kayıkçılık oynuyorduk.
Yoldan geçen komşumuz Tahir ağabeylere ait minibüsü gördüm.
İçinde annem, babam ve Tahir abinin eşi vardı. Koşarak minibüsün arkasından
gittiğimde, babamın adeta eriyen, çocuk gibi kalmış bedenini kucaklarında gördüm. Annem feryat edip ağlıyor ve komşular teselli ediyordu.
- ‘Takdiri ilahi, Allah çocuklarına ömür versin’ diye.
Ben ve abim durumun tam farkında değildik. O gecenin sabahında evimize gelen ve bahçemizde toplanan insanlar, acımaklı gözlerle bize bakıyordu.
İnsanoğlu yatırım yapmalı.
Belki soranlar olur.
Altına mı? Dövize mi? diye.
Yok be kardeşim öyle değil.
Aşk’a, aşk’a.
Ama öyle bildiğiniz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!