Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Gözlerin gülende ömrüne bahar
Gelmiyorsa güller açmaz Aysima
Hayat pınarından çok sular akar
Gönül her gözeden içmez Aysima

Allah'ım yaratmış güzellik şanın

Memlekete bahar geldi
Ilgıt esen yel gel diyor
Gün doğdu gül gülümsedi
Dağ bayır yeşil giyiyor

Ay'ın şavkı vurdu cama

Her yüze güleni sevilir sanma
İnsan çeşit çeşit dil başka başka
Türlü yaprak açan derilir sanma
Toprak çeşit çeşit gül başka başka

Gönlü güzellere güzel bakılır

Sıcak yarada barut, tevhitle heyecanım
Kudretim, asaletim, Oğuz neslinden geldi
Var oluş, diriliş bu, her damlasında kanım
Parçalanan döşümden çıktı arşa yükseldi

Ateş, demir ve nefret, ölümü soludular

Rabbim lütfetmiş bu günü
Bugün kimsesizler günü
Unutmayalım düşkünü
Bayramımız bayram olsun

Gelin çoğaltalım azı

Aldığım her nefeste, sen varsın sen canımda
Gelip de son an'ım da yanımda olmaz mısın?
Bedenim uyuşuyor izdiham var kanımda
Üç beş dakka uğrayıp helallik almaz mısın ?

Bakışınca cenneti gördüğüm tam o gündü

BİR KIZ GELDİ ERZİNCAN’A

BİR KIZ GELDİ ERZİNCAN’A
SAÇLARI GECE DEN KARA
MELEKLER GİBİ KUSURSUZ
ÖZENLE YARATMIŞ MEVLA

BİRLİKTE YİĞİDOYUZ

Tarihin şanla dolu atmış yediden beri
Anadolu yıldızı otağın yiğit yeri

Neresinden başlasam nasıl anlatsam seni

Papatya kokulu yeşil koylardan
El ele tutuşup geçtik bir zaman
Keskin kayalardan, karlı dağlardan
Buz gibi sulardan içtik bir zaman

Yasaklıydık gizli saklı buluştuk

Kapıları çarpıp çekip gidince
Bu kalp gayri senle atar mı sandın
Döşüme koyduğun amansız sancı
Özür dilemekle biter mi sandın

Bu nasıl vurgundu, nasıl inandım