Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Diyemem

Küfre hizmet eden beden içinde
Aldığım nefese şükür diyemem
Şerrin azabından şaşan dilime
Namertlere dahi tükür diyemem

Yastığına başını koyup
Sevdiğini düşler ya insan
İşte o an arzuların pimi çekilir
Günün geçimsizliği
Geçimin sıkıntısı unutulur

Gözlerimin gördüğünü
Sen görseydin çıldırırdın
Tanıştığın o ilk günü
Takvimlerden sildirirdin

Kuraldır ezelden beri

Son söz Şahadet iken, hangi ölümdür erken
Ölmek kutsaldır Türk e Vatanı çiğnenirken

Köpek salyalarıyla köpük tuttu sahiller
Yüz binleri toplayıp haçlı kurdu gafiller

Ziyarete sis çöküyor
Daha ne bekliyek gardaş
Balık deryada böyüyor
Buralardan gidek gardaş

Bıktık soğuğundan kardan

Hakkın huzurunda Allah indinde
Öfkenin sulh edildiği gün bugün
Göğe el açılan şehit yurdunda
Günahın affedildiği gün bugün

Şanlı süvariler kanatlı atlar

Ne sokak adı kaldı ne kapı numarası
Kayboldum, adressizim yokların içindeyim
Her yanım yıkık dökük etrafımda çığlıklar
İnkarcı, tuzu kuru çokların içindeyim

Felaket simsarının öten borusu oldum

Kapıya yaslanıp yollara yamaç
Koynuna koydun mu hiç ellerini
Sevgiliyle gelen sıcaga muhtaç
Dokundun mu yare aç ellerini

Yürek mi yorulur gönül mü kurur

Senin şehrinin sokakları çekiyor beni
Kokun çekiyor
Sen çekiyorsun
Seni çok sevdiğim için oluyor her şey
Kulağımda titrek sesin
Aynalarda gülüşün

Umuduna kurşun dök benden uzak kaçarsa
Çak kibriti yak gitsin sende benden ne varsa

Saçlarından bir tutam kes bırak baş ucuma
Ettiğine ağlama uyarsa eğer sana