Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Nerde sabah orda akşam, günü günle ezenine
Güzel düşündüm inandım, oyun kurup yazanına
Şu dünyanın ipe gelmez şatafatlı düzenine
Daldım diyenlere koştum yolum aklıma gelmedi

Ey kurbanı olduğum
Yurdumun ay yıldızlı kızıl ateşi
damla damla al kanımla boyadığım göklerdeki sevincim
özgürlüğümün semadaki kınalı kartalı
oğuz atamın nişanesi, barış güvercinim
ninemin dilindeki duam

As Beni Kirpiklerinden

Hayalini kura kura
Gecelerim sarhoş oldu
Takıldım düştüm çukura
Sana varan bu son yoldu

Uyan Şatıroğlu duy neler oldu
Dört bir yanım gören körlerle doldu
Lokmasın paylaşan komşular öldü
Kimseler kimsenin derdine yelmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Beni kendi bilip güzel bakana
Kaşımı yıktığım asla olmadı
Her renge bulanıp sessiz akana
Işıklar yaktığım asla olmadı

Neler gördüm neler, ne dersler aldım

Yıldızlar yol gösterip ay dağları aşınca
Geceler tutuşuyor anıları deşince
Ateş parçası gözler düşlerime düşünce
Kan revan uykulardan uyandırıyor beni

Gözlerim yollara çivileniyor her gün

Yine görünmüyor yine yok oldu
Yokluğuyla beni sınayıp durur
Bir kaç gün demişti bir ay'ı buldu
Sabır taşımıyım deneyip durur

Gün mü sanır acep yıl gibi ay'ı

Aynalara ağyar dilber
Kötülere düçar mıydın?
Bulandığın ırmakları
El uzatsam geçer miydin?

Kaç yıl beklettin yarını

Karşıma almaktan çekinir oldum
Aynalar mı kötü ben mi çirkinim?
Gün geçtikçe korkar sakınır oldum
Aynalar mı kötü ben mi çirkinim?

Baktıkça boğulup sessiz kalan o

Hayalimiz kırık dökük unutuldu eski günler
Duyguların boynu bükük uzaklara sürüldüler

Ne bir selam getirenin, ne de senden bir haber var
Göklerimizde yıldızlar, karardılar, kayboldular