Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Bu sabah
Güneş nazlı, ortam sessiz, hava biraz ıslaktı
Şiir, yaz beni diyordu

Kalem, kağıt ve hatırı sayılır bir çay aldım
Düşündüm, düşledim,

Lal bir ateşin pençesindeyim
Gecelerime kurtlar saldırıyor
Cellâtlar kapanlarını biliyorlar
Sokaklara çıkıyor düşüncelerim

Kapkara kuşlar

Akşamın bir vakti gelip ansızın
Karşıma oturdu kahve gözlerin
Ayazı çözüldü camdaki buzun
Maziye götürdü kahve gözlerin

Düşlerin perdesi kırk türlü yama

Ve…
Kalem dile gelir

Unutulan aşkların son yolcusu
Senin silahın benim
Duvar diplerinde öldürdüğün

Düşkünüm… Huzursuzum…

Onu arayışımın şahadeti ısıtırken arzuları
Duygularımın ortasına kızıl bir düş oturdu
Eşkıyanın namlusuna kıyameti asar gibi

Seni nasıl anlatsam nasıl söylesem seni
Tek cümle eksik yazsam tarih ayıplar beni
Geçmişin bahar bahçe gönlümden daha yeni
Çiçeklerin solmaya güllerin aça şehir
Hürriyet ateşinin yandığı yüce şehir

Söndürdüğün küllerinden yanmıyor
Gönül küstü yandığını anmıyor
Aşklar bir gecelik oldu olalı
Karanfil parmaklar kınalanmıyor

Deniz hırçınlaşmış adeta intikam alır gibi kıyıları dövüyor
Kar gibi beyaz yalnız bir martı
Dalgaların arasında bir kaybolup bir gözüküyordu

Çocuk annesinin ellerinden sıkı sıkıya yapıştı
Gözleri yağmur dökmeye hazır bulut gibi dolmuştu

Gâvurlukla işim olmaz Firavun dinli değilim
Azrail uyumaz bende ölümü bilmeyen ağlar
Karakterim kahpelikle örtüşmüyor beyaz gülüm
Salâvatlar dizdim yola ardın sıra fatihalar

--

KISSADAN HİSSE
Zamanın birinde yılan ve Kurt bir derenin önünde karşılaşırlar
ikisinin de karşıya geçmesi gerekmektedir
kurt geçer ama yılan nasıl geçecek..
Yılan, kurt a "beni karşıya geçirirsen ben de yol boyunca sana arkadaşlık ederim" der..
Kurt, tamam ama nasıl olacak bu iş diye cevap verir..