Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Sivas ellerinin gönül perisi
İnadın niyedir nazların niye
Yürekten sevmenin var mı eğrisi
Aklımı alt eden gizlerin niye

Elif i Lam ile Mimledin mi hiç

Gözleri açık giderken sokak lambalarının
Doludizgin muhabbet iklimindeydik
Aşkın büyüdüğü kentte dışarısıydı üşüyen

Ten okşayan rüzgâr
Çarparken duvarlarımıza uluyordu

Hangi aşk kaçar ki kendi yangınından
Hangi gurur kendi mutluluğuna direnir

Güzelliğin heyecan
Sesin bir yangının kıvılcımı
Ben oradan geliyorum

Bir dururken insan meyletmez bine
Aşk düşünce kalbe kavrulur sine
Her ne yapıyorsa kişi kendine
Yakışanı yapar haberin olsun

Kâmili mürşidi bir çıngı yakar

Gün akşama döndü tüttün gözümde
Canım kurban olsun bir selam gönder
Görülmedi böyle bırakıp gitme
Canım kurban olsun bir selam gönder

Her derde razıyım sensiz edemem

Delikanlı adam
Sevdiğini sağda solda ifşa etmez
Sevdiğini, sevdiğine söyler

Onu kıskanır, onu kollar
Gözlerini gözbebeğinden ayırmaz

Yabancı… Ayaklarıma bak… Ölümü çiğniyorum…
Zaman izimi sürdükçe
Ardıma devriliyor güneşe uzanan dağlar

Buğday kırmızısı gün batımlarının sonrası
Gölgeme üflenen sokak naraları değiştiriyor

Sen yoksan yanımda batsın bu dünya
Beni sevmen için ölmem mi lazım
Dört bir yanım hüzün zindanda koyma
Beni sevmen için ölmem mi lazım

Düşman gecelerde sırdaşın oldum

Her ırmak akar gider suyu kadar yol bulur
Aşma kendi boyunu bencilliğe bendin ol
Kimi kurur kaybolur kimi var ki göl olur
Makamın her ne ise önce insan, kendin ol

Başıboş âlemde deli divane
Aklını alt eden ser e bağlandım
Kör nefsin peşinde her şey bahane
Bir heves ardında tur a bağlandım

Gönül aktı gitti kendi suyuna