Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Ben aşktım ya
Hani senin tek aşkın
Fidanın, karanfilin, yiğidin
Yaşama hevesin, soluduğun nefesindim
Döşümden ayıramadığımsın derdin ya

Göz açtığım dünya
Mutsuzluk prangalarıyla çengellenirken
Susmak kaderim değil
Kanatılan benim ellerimdir

Kendimi ölüm meleklerine rehin bırakıp

Gözlerini çekip gözbebeğimden
Unutma diyerek bakma yüzüme
Gitmesin zoruna belki bir yerde
Hatırlamaz seni dersem ismin ne

Kim bilir yarınlar neler getirir

Alim geçinen, arsız edepsiz birileri
Binmiş garez atına, sinsice saldırıyor
Riyasızca yaktığım dostluğun fenerini
Fazla aydınlık deyip aradan kaldırıyor

Göğü öpsem dudaklarından

Alnıma dokunur
Gece yüzlü şairlerin
Şarabın büyüsüne
Sıçrattıkları kan

Ey ahlaktan yoksul dünya düşkünü
Çalıp çırptığını hak ettim sanma
Sırtından vurulan unutmaz dünü
Aslı mert olanı tükettim sanma

Analar ne yiğit doğurur bak gör

Hiç mi sönmez güneş içen bedenin
Yorgan yastık kavruluyor Asiye
Ayarttığın çapkınların düşleri
Hayalinle çevriliyor Asiye

Keyfin gıcır, sağlam yere bastıkça

Çay karası İklimimde eserken
Kelebek misali aheste
Kirpiklerinden ateşe düştüm
Gözlerin oldu cehennemim
Ne haldesin diye sormuyorsun
Hadi, ben söyleyeyim

Adalet;
Zalime ateş
Mazluma güneş gibidir....Bilal KARAMAN

Biz bozkırımızda kalalım cancağızım…
Kekik kokulu dağlarımız
Çökelek ekmeğimiz
Ilgıt ılgıt esen yelimiz
Toprak kokan terimiz
Vel hasıl bizim yüreğimiz bize yeter