Sessiz gibi dursa da
İçinde kendine kıyan bir bendir
Bana bunları yazdıran.
Anlayamadığım ve engel olamadığım
Bir parçalanma bu.
Yüreğim daima sızlarken
Kime güvensem, kime inansam o kırdı beni
Madem sen çok severdin dön artık geri
En çok ben severdim yemin olsun ki
Madem çok özlerdin dön artık geri
Dünyam küçük ama sen büyüktün bende
Gönlümün çıkmaz sokaklarından
Sana sesleniyorum sevgilim
Bu günde yoksun
Sensiz benimde varlığım yok
Gözlerimde fer yok
Bakışımda ışık yok
İnan verdim kendimi olsun diye
Her şeyi yaptım kendimce
Bir sebep aradım sevmek için
Sevmek istedim ama olmadı
Kendimi unuttum bir an
Olmayacak bir ben gördün karşında
Yalnız olmak içimi acıtmaz ama
İçimdeki yalnızlık
Bu sefer beni neden bu kadar hırpaladı
Sorularda kendimi arıyorum ama
Sadece soruyorum
Sorma neden diye bana bu çileyi bu ıstırabı
Bu benim kara bahtımdan kör talihimdendir
Her gece bir hüzünle, bir kederle dost olup
Gelmeyecek bir mutluluğu aramaktandır
Yalanlarla avunup hayallere sığınmak
Ben uzaktan seviyorum sevmeyi
Yakından sihri bozuluyor aşkın
Birini uzaktan sevince
Kusurları hiç yokmuş gibi oluyor
Gülüşü içini okşuyor uzaktan insanın
Meğer bu dünyanın bir sonu varmış
İyi gün dostları kötü gün yokmuş
Bülbül dalsız kalmış, gül ise solmuş
Bu yalan dünyada herşey bomboşmuş
Demek her sevmenin bedeli varmış
Bırakıp gittiğinden beri
Yalnızım ben
Bir sen vurdun,
Bir de kalan herkes.
Ama kimse
Sen gibi acıtmadı canımı
Ah yıllar ah!
Sen bittin, ben bittim
Sen hızlı hızlı geçtin,
Bense kaldım hala aynı yerde
Ne öteye gidebiliyorum,
Ne de beri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!