Çocukluğum geldi aklıma
O kırlarda koşmalarımız
Yorulmayışımız
Düşe kalka devam edişimiz
Akşam ezanına kadar
Mahallenin altını üstüne
Öyle darbeler vurdu ki bu hayat bana
Yüzüm gülmedi hiç senden yana
Senden eser kaldı bağrımdaki yara
Birde sen vursan çok mu sol yanıma
Taş bastığım kan ağlayan bu bağrıma
Ne acılar yaşadım oysa senin adına
Arama beni sevgilim
Bırakıp gittiğin yerdeyim
Sen gidince yıllar önce benden
Buralarda her şey çok değişti
Artık o köşedeki eski bina yok
Parkta oynayan çocuklar
İçimde kopan fırtınalar varken
Dışımda yalancı gülüşler
Bir yanım ilkbahar iken
Diğer yanımda fırtınalar, şimşekler
Bu yaz artık her şey
Çok güzel olacak derken
Değer miydi insanoğlu
Gülecem diye, ağlatmaya
Tükettiklerin nice insanlar
Ana baba çocuğu değil miydi
Sadece senin mi hayallerin vardı
Yazık değil miydi
Yaban ellere kandım
Bir zalime aldandım
Hayat hep iyi sandım
Boşu boşuna yandım
O özler sandım beni
Hani yine bir yaz günüydü
İlk kez gözlerimiz sevişmişti
Uzaktan uzağa
Durgun ama anlamlı sözlerin
Ta içime dokunuyordu
Seni ilk kez
Diyorlar ki içimizi kararttın nedir bu karamsarlık
Bize biraz kuş sesleri yaz şiirlerinde
Gülücükler olsun nağmelerinde
Nedir bu sitem, kimedir bu öfke
Kim yaktı senle beraber hayatını
Diyorum ki benim öyle bir dünyam yok
Şimdi herkes kendi dünyasına dağılmış
Başkalarının dünyalarını görmez olmuş
Hep kin, hep nefret var
Saygı, sevgi yok artık
Ayrıştık, ayrıştırıldık
Kendimize en büyük kötülüğü yaptık
Gelmeyin artık üstüme
Kendi kabuğuma çekildim
İlişmiyorum artık kimseye
Yüreğimin yangınıyla meşgulüm
Umrumda değil dünya
Kendi dünyamla baş başayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!