Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Resmine bakıp ta her gün ağlarım,
Bu hasret ne zaman bitecek canım.
Od düştü sineme öyle yanarım;
Bu hasret ne zaman bitecek canım.

Bakarken resmine gözlerim dolar,

İçimde ki yanıp duran ateşi,
Sen yaktın da söndüremem bi tanem.
Yüreğimde şekillenen sevdama;
El âlemi güldüremem bi tanem.

Sana açtım kalbimdeki köşkümü,

Gönül seni ister sen istemezsin,
Seni çok severim hiç mi bilmezsin,
Ne çile çekerim niye görmezsin,
Harap ettin yine beni sevdiğim.

Hayalim seninle, düşüm seninle,

Bir hasrettir çevirdi dört yanımı,
Sesini duydum ya o yeter bana.
Muhabbetin kaynatırdı kanımı;
Sesini duydum ya o yeter bana.

Bilirmisin kaç gün geçti aradan?

Bir dilberin hasretine yanmışım,
Söndüren olmadı üzüntüm ondan.
Sevdasından divaneye dönmüşüm;
Güldüren olmadı üzüntüm ondan.

Sevdam vurdu beni yaralandım da,

Nasıl unuturum senli yıları,
El ele geçtiğim tozlu yoları,
Diz çöküp sunduğum gonca gülleri,
Nasıl unuturum unutulmaz ki.

Bir ömre bedeldi bir nebze sohbet,

Uyan bey baba bir çevrene bak da,
Yılan dil uzatır memleketime.
Aç gözünü silkin kabından çık da;
İran dil uzatır memleketime.

Kimi haz'a gelir silah sesiyle,

Bir anda silinmez kırk yıllık mazi,
Hiç kimse değildir bülbül avazı,
İhsanoğlu dara düşer de bazı,
Yüreğini dinle, uyma aklına.

Her gül ağacının gülü koklanmaz,

Unutmadım seni unutamam ki,
Yüreğim yanarken sensizliğime.
Divane gönlümü avutamam ki;
Gözlerim ağlarken sensizliğime.

Açtım ellerimi dilim duada,

Yarin çıkıp gidiyoruz buradan,
Ölünceye kadar unutma beni.
Umursama, yüz yıl geçse aradan;
Soluncaya kadar unutma beni.

Hor görüp de açılmasın aralar,