Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

İki gül kondu da iki dalıma,
Her biri bir yandan vurdular beni.
Bakmadılar mazideki halıma;
Her biri bir yandan vurdular beni.

Biri esmer idi birisi beyaz,

Nice düşünceler eyleme döndü,
Ya sen görmüyorsun ya gözlerin kör.
Hasretin yaktığı meşale söndü;
Ya sen görmüyorsun ya gözlerin kör.

Tüfenk bizim mermi bizim top bizim,

Kalbimi çıkarıp versem eline,
Sen size götürsen yakışık almaz.
Düşürüp de seni sevda yoluna;
Ben bize götürsem yakışık almaz.

Gezip tozsak başı puslu dağları,

Yar elinden nedir benim çektiğim,
Bir göl oldu gözlerimden döktüğüm,
Seviyorum diye yemin ettiğim,
Yaktı aşk od’ una kül etti beni.

Kaderin yazgısı deyip terk etti,

Sana gülüm demek gelir içimden,
Desem, ya küsersin, korkum ondandır.
Sana gönül vermek gelir içimden;
Versem, ya küsersin, korkum ondandır.

Iraklarda bile duyarım seni,

Aha yine hüzünlendim ben bu gün,
Anam yoktur, babam yoktur, yalnızım.
Yaralarım derinleşir gün be gün;
Anam yoktur, babam yoktur, yalnızım.

Dalından dökülmüş yaparak gibiyim,
Espinip savrulan yele vuruldum.
Yanıp da kavrulan toprak gibiyim;
Sararıp da solmuş güle vuruldum.

Hayalimde neler vardı bir bilsen,

Kitabıma el uzatan dürzünün,
Ateşi bol olsun yansın Ya Rab'bim.
Müsebbibi olan türlü herzenin;
Ateşi bol olsun yansın Ya Rab'bim.

Hak dinimin karşısında duranın.

Ya-Rab, hep kaderim böyle mi benim,
Bir kez gülmez yüzüm, her gün ağlarım.
Yeni kavuşmuştum sevdiğim yâre,
Soluverdi, mor sümbüllü bağlarım.

Rüyasını gördüm hoş hayallerin,

Merak etme karaların kızını,
Adını söylesem seni yaralar.
Üç gün bile çekemezsin nazını;
Sanını söylesem beni yaralar.

Eli yüzü güzelden de güzeldir,