Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Gönül pınarıma uğra da her gün,
Kana kana iç suyunu sarı gül.
Beni yüreğinden eğleme sürgün;
Döne döne iç suyunu sarı gül.

Geçerken mekanda bir mola ver de,

Gelir diye gönlüme güllerden saray kurdum,
Baktım kahve gözlere, ben sende seni gördüm,
Bir hayli yuvarlandım sevdanın peşin sıra;
Yüreğinin yolunu yine güllere sordum.

Açık tuttum gönlümü, belki gelirsin diye,

Yine nerden gelirsin, gönlümün eğlencesi,
Endamlı bakışların, aşkımın bilmecesi,
Anan seni doğurmuş, sanki kadir gecesi,
Öyle güzel gözlerle, hilâl kaşlar sende var.

Bir bahar gibi zülfün, demet demet gül açmış,

Sevdanı sinene sarmak istersen,
Kar düşürse bile sen düşme sakın.
Ömrünü yârene vermek istersen;
Yar düşürse bile sen düşme sakın.

Düşünüp kahrolma kendi kendine,

Ey sevdiğim sen bu ilden gideli,
Perişan bir hale düştü şu gönlüm.
Hasretlikmiş aşkımızın bedeli;
Sevda ateşinde pişti şu gönlüm.

Bahar geldi yeşilinen alınan,

Sen gittin gideli gülmüyor yüzüm,
Ciğerden başladı, gariptir sızım,
Kör olsaydı keşke şu iki gözüm,
O ceylan yüzünü görmez olaydım.

Bakışın yakıyor canı cananı,
Öyle baygın baygın bakma güzel kız.
Gülüşün döndürür devri devranı;
Yüreğim acıyor yapma güzel kız.

Sen gülden goncasın gül senden gonca,

Bir karara varmadı mı yüreğin,
Yanmadı mı seni alıp giderken,
Neydi ki emelin neydi dileğin;
Bilmedi mi seni alıp giderken

Girmedi mi başı türlü belaya,

Vardım mekânına hıdrelleze,
Yaslıdır gözlerim seni aradı.
Hatrını içimden sordum her kese;
Yaşlıdır gözlerim seni aradı.

Aklıma düştün de ciğerim yandı,

Seni sevmek öyle dert, sevmemek ikinci dert,
Aç gönlünü gönlüme eğlesinler muhabbet,
O gün gönül verseydin, koparmıydı kıyamet,
Gel gir gönül bahçeme, güller seni bekliyor.

Hayalimdeki yarsin, inan ki çok özledim,