Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Selvi boylu Suna gelin,
Mutlu olsun doğum günün.
Dert görmesin tatlı dilin;
Kutlu olsun doğum günün.

Bir olup bacı birader,

Sunam bizim bahçe açtı mı gülü,
Dertli dertli esti seherin yeli,
Öter şeyda mazimizin bülbülü,
Derecek güllerden eser kalmamış.

Kederle çalarım şu kırık sazı,

Ey sevdiğim sen bu elden gideli,
Perişan bir hale düştü şu gönlüm.
Hasretlikmiş aşkımızın bedeli;
Sevda ateşinde pişti şu gönlüm.

Bahar geldi yeşilinen alınan,

Lale sümbül açmıştı, hani gül bahçesinde,
Nevruzdan âlâ ne var, yarimin bohçasında,
Yarimi gördüm bu gün, kevserin çeşmesinde,
Demet demet gül açmış, yanağında sevdiğim.

Şırıl şırıl akıyor, kevserin berrak suyu,

Nice güller gördüm gönül bağında,
Bülbüle küstü de soldu dalında.
Pişti de kavruldu kendi yağında;
Bir kelâm yüzünden kaldı dalında.

Büyük söz söyledi yandı kavruldu,

Somurtkan değilim düşünüyorum,
Benim gülüm niye terk etti beni?
Gönülden gönüle taşınıyorum;
Benim gülüm niye terk etti beni?

Uğruna bir ömür feda etmiştim,

Bir tenhada göremedim yüzünü,
Çok özledim iki kara gözünü,
Bilmem niye tutmadın ki sözünü,
Gel naz etme, son baharım şen olsun.

Hep hayal kurarım ikimiz için,

Ey sevdiğim, sana şikayetim var,
Ne düşürdün, ne de tutup kaldırdın.
Seviyordum, sevilirim sanırken;
Türlü türlü hayallere daldırdın.

Bahar gelip gonca güller açınca,

Arayıp da sormaz bilmem ki neden,
Elbet kurdu görür kuzuyu güden,
Bir zaman gönülden hasbihal eden,
Şimdi sözleriyle yaralar beni.

Tebessüm ederek bakıp geçerdi,

Kırık dökük yüreğimin derdine,
Bakanlar baktı da sormadı niye.
Attılar da çileklerin yurduna;
Görenler gördü de sormadı niye.

Kimi Kader dedi olup bitene,