Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Gönlümde bahçeler sakladım durdum,
Sevgili güllerim açacak diye,
Baharı bahara ekledim durdum,
Bülbüller sevinçten uçacak diye.

Ne gül var ne sümbül, açıpta gülmüş,

Geçmişe; vakitler akarak gitmiş,
Gelecek gelmedi, o da elde yok,
Gelen de giden de iftirak etmiş,
Yıkılıp gitmeyen hiçbir belde yok.

Her iki cenahın arası çok dar,

Beklenen bir kederin, tasavvuru kedermiş,
Baktım ki meçhul bana, endişeyle beklerim.
İstikbal endişesi, gelişinden betermiş,
Tükenen umuduma bir mu’cize beklerim.

Ölümün soğuk yüzü, neden böyle korkutur?

Cemalin zevalinden, kopmuşsa gönül bağı,
Sıla ile gurbeti, ayırmaz hiçbir hasret,
Filizlensin habbeler, kaderden gönül bağı,
İç içedir düşlerin, yaksa bile o hasret,
Gurbette figan eden, bir garip bülbül ağlar,
Harap olmuş bahçade, benzi solmuş gül ağlar.

Ne kitap ne defter, yazar bunları,
Hissedip görürsün kalbin gözüyle,
Ne hevâ ne heves bulmaz bunları,
O aşkı anlarsın; kalbin gözüyle.

İmkânat içinde, tüm mevcudatı,

Bir kimseye düşmanlığa zaman yok
Düşman his’e düşmanlıkta öz bizim
Saldırana karşılıkta eman yok,
Sulh olmanın teşvikinde söz bizim.

Kötü duygu bizde ise bîzarız

Varımız yoğumuz bir avuç içi
Onu da kaybeden ellerim üzgün
Şaşırıp kadere atmayın suçu
Şu beni mahveden hallerim üzgün.

Olmadı ne hüner ne de marifet

Susuz çöllerin çatlak dudaklarından
İçli fısıltılar çıksın semâyâ
Bir şefkat ve bir rahmet damlası
Aksın Nur bulutlarından.

Ey Halık-ı kâinat;

Gül kokusu taşıdım inişimde günlerce
Yüzümü sürüyüp de ırmak olup çağladım
Köşe-bucak dolaşıp geçişimde binlerce
Taştım da hüzünlerle dolup-dolup ağladım.

Hazan yüklü hislerden sıyrılıp bulutlara

Yutkunur, yutamaz düğümden lokma
Mizanın her iki, kefesi duman
Kan kokan mahalde ölümden lokma
Soluğu verenin nefesi duman.

Deryanın üstünden görünmez dibi