Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Şu kalbimin sızısının sebebi,
Bilinmiyor bilemedim azizim,
Acep kimden yazısının sebebi?
Onu da ben dilemedim azizim.

Sevda mıdır, nasıl şeydir bu halim?

Ölümle lades tuttum, aldanmak istemedim,
Unutmam dedim amma, gafleti yetti bana,
Altın kapta bal sundu, reddetmek istemedim
Aldandım yedim balı, zararı yetti bana,
,
Sunulan balı aldım, meğer o zehirliymiş,

Mum bir tac takmıştı, alevlerden başına,
Pervane dönüyor, başındaki tacına,
Bu hüzün bana mı? Soruverdi pervane;
Çırpınıp bakmıştı, mumun gözü yaşına.

Yaklaşan sabahla, hava aydın olacak,

Fırsat verme düşmana, güzeli çirkin eder,
Çünkü tahrip kolaydır, bu yüzden gâlip olur,
Küçük bir kibrit başı, bir beldeyi yok eder,
Mağlup eder ülkeyi, işgâle tâlip olur.

Bir binânın bânisi, belki yirmi kişidir,

Telâş ile koşuşanlar görmüşüm,
Kimi neş’e kimi keder halinde,
Ben de baktım içlerine düşmüşüm,
Bir şeyler var her birinin gönlünde.

Gelen-giden bu ahâli ne yapar?

Eğer bir adam, haddini bilse;
Hem hiç yanlıştan, yana değilse,
Onun hukuku, gasp da edilse,
İşte beşerin, yoludur yolu,
İşte Hakk’ın, kuludur kulu.

Gecenin içinde sönük bir ışık,
Uzaktan uzağa gözüme çarptı,
Karanlık, aydınlık oldu karışık,
Kandili tutarken yüzüme çarptı.

Yolcuyum meçhule, duraksız yolda,

Kaçınılmaz kaçışlarım
Vardı nedense
O zaman

Acaba kaçan ben miydim
Yoksa hayat mı

Cüz’i bir gayrete denirse cefa
Ambarı dolduran hiçlik yutulur
Nafile, çark döner binlerce defa
Lokmalar çiğnenir açlık yutulur.

Tenbelce kaykılıp şilteye uzun

İslâmın karargâh diye seçtiği,
Tefekkür ufkunu yoklayan bir Nur,
Münkirin fikrini kesip biçtiği,
Kalpleri şüpheden, paklayan bir Nur.

Felâket-helâket asrına gelen,