Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Ölümden söz etsek, sanki çok ırak,
Kurtuluş var mı ki, gerçek bu işte,
Söz etme ne olur sonraya bırak,
Bir duruş var mı ki; gerçek bu işte.

Ustalar bilirmiş bilmezmiş çırak,

Doğmuşsa iman nuru, milletler âfâkına,
Güç verir kuvvet verir, hamiyette şahlanır,
Kutsal emre baş eğer, varmış ise farkına,
Tevhitte birlik diye, kardeşlikte şahlanır.

Rehber ve örnek insan, Allah’ın son elçisi,

Deryaya açıldım, derince dibi,
Cevheri sedefte, saklanmış buldum,
Kapalı kutuda, gizlice gibi,
Yüzeye çıkması, zorlanmış buldum.

Sarraflar bekliyor, güzel cevheri,

Adem oğlu dünyada, acı tatlı hâl bulur,
Çeşitli nimeti var, her yediği nar değil,
Bir çok kimse sürünür, bazısı sultan olur,
Sorsak bize diyecek; ” zevk alacak yer değil.”

Tul-i emel renkleri, tozpembeyi gösterir,

Binler dilek ve temenni ile
Mâzi derelerinden, istikbâlin;
Sıra dağlarına, oradan da zirvelere yürüyen,
Hemen meyve vermeyi düşünen,
Körpe fidanların;
Gayesidir bu..

Gurbete çıkmıştım azık peşine
Hizmetci olmuştum ağa işine
Verdiği dokunmaz hiçbir dişime

Haydi çok çalışda dene kendini
Yorgun olda uyu,unut derdini

Çektiğim dertleri, bir görseniz siz,
Dervişler gücünü, peyleyin bana,
Hayretle şaşkına dönersiniz siz,
Çilekeş değilmiş, demeyin bana.

Hiç şekva etmedim, dertliyim diye,

Karanlıktan kusur ve günahlar vardı,
Kapkaranlık,
İzbe köşelerde..
Sessizliğin kuytu nefesinden esen,
Renklerin yok olduğu yerdi..
Periler ülkesinin ürperten esintisiydi,

Yapıştır kulağını, sinemin bir yanına,
Dinle bak gürültüyü, ondan yüzüm gülmüyor,
Matlubum doluverse, hayatın her anına,
Gene biter harçlıklar, ondan yüzüm gülmüyor.

İhtiyaç her ne varsa, hemen hepsi bulunsa,

Merkep bilemez lezzet-i ala,
Yaprak ve meyve ikisi birdir.
Dile bakarsan, cesamet bala,
Farkı ne bilsin? Kabahat dildir.