Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Ey niyazdar bülbülüm; nedir senin figânın?
Böyle dertli bir gönül, yok Rabbin cihanında,
İki göz iki çeşme, ağlamaklı her anın,
Kuş uçmaz kervan geçmez, böyle metruk hanında.

Sabahın seher vakti, söyleşirsin gülünle,

Zıtlar düştü hisseye, mantığa mezra oldu,
Hayatı seçti vücût, baktım yanında ölüm?
İyi-kötü, ak-kara, boş olan kaba doldu,
Gösterdi yangınımı, uçan dumanda külüm.

Gözümü açar açmaz, nur’la zûlmet göründü,

Ne ağaç, ne yeşil, dert değil bunlar,
Bu işin, bir yere, yöneldi yüzü,
Kırıyor-döküyor, mert değil bunlar,
Zavallı masumun, sarardı yüzü.

Hâl bu ki; çok yerde, villa uğruna,

Hûdus ile imkân’ı, görürüz yer yüzünde,
Eşyanın hakîkâti, Esmâ’dan hakîkâttir.
Tenezzül nûzül eder, Kitabullah sözünde,
Kâinat ve Kitabı, yazmak Şer’îâttendir.

Bu hilkât ağacının, insandır meyveleri,

Kaybetsen mahzun olma, kazansan da hem mağrur,
Olmazsan sen kârdasın, yoksa perişan eder,
Mükâfâtı bin ihsan, mücâzattan ol mâğfur,
Alır imtihan eder, verir imtihan eder.

Kimi duyar tevhidi, batıl yola hiç gitmez,

Tenha mekânlarda;
Zaman ile birlikteydiler.
İçerisi koyu karanlıktı..

Kâlp pençereleri,
kasvet perdeleri ile kapalıydı..

Yeryüzü hanesinde, açlar var açıklar var,
Açlığın elemini, yaşayan ancak bilir,
Yetim ile öksüzler, kimsesiz çocuklar var,
Üstü başı hırpâni, oynayan ancak bilir.

Sonra bakar görür ki; sahibi var cihanın,

Bir hata olmuşsa suçlu ararız,
Fitili kim yakmış, köz de ondadır,
Suçlu o veya sen, onu sorarız,
Sinsilik kim yapmış, suç da ondadır.

Su uyur, bir düşman, uyumaz derler,

Gözlerim yollarda kulağım seste,
Hasretin ismini bildim sanırım,
Sıladan haber var, her bir nefeste,
Dostlardan müjdeyi aldım sanırım.

Matlubu ararken, can kafesinde,

Ö R T Ü

Tüm çağlara serilmiş yazmalarım var
İffetimi setr’eden örtülerim var
Kalplere nakş’eden hak muhabbetim var
Etme eyleme fitne salma içime..