Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Boşlukların dibiyle, gök kubbe zirvesinde,
Anlaşılmaz bir türlü, nasıl döner felekler?
Tılsımlı her bir şeyin, kemâle ermesinde,
Bu âlem ecrâmını, takdir eder melekler.

Âlem koşup, durmadan, didinip çabalıyor,

Dikenini yolmuşlar, neden düştün bu hâle?
Üst üste konmuş dalın, demette yığılmışsın,
Korunmaz haldesin sen, olmuşsun sanki lâle,
Ellerde taşınırken, sepette bayılmışsın.

Hem de dalın kesilmiş, vazoda boynun bükük,

BEKLEYENİ BEKLEYEN



Ufkun kızıllığında,
Kara çizgilerle ayrılan,

Ölümü öldürün, ne olur dostlar,
Sizlerden ayrılık, zor gelir bana,
Görürüm gidenler kaybolur dostlar,
Açılan o çukur dar gelir bana.

Ağzını açmış bak, bekliyor mezar,

Böyle neden toplandık, bilir misin ne oldu?
Bir sene daha geçti, yaşım tam on beş benim,
Şimdi bakın genç oldum, çocukluğum kayboldu,
Dediğim dedik olur, artık evde baş benim.

Bugün benim yaş günüm, beni dala mandalla,

Küçücük kıvılcımlar,
Büyük alevlerin kaynağı olurmuş,
Dağlar kadar büyük alevlerin..

Burnunu indir kaf dağından,
Kol–kanat kırılır çünki,

Yeryüzü bahçeleri, zümrütten servet verir,
Ağaç olur dal olur, meyveye gebedir o,
Çamur yiyip şükreder, yavruya şerbet verir,
Dallarda bebek gibi, meyveye anadır o..

Gül açar gonca olur, her taraf zînetlenir,

Eski aşkım, bıraktığım o yerde,
Kalbim yine, o sevdayı koruyor.
Mavi gözlü çoban kızı, seherde;
Emaneti teslim ettim, duruyor.

Hayat bize verilmiş, ben kimseden almadım.
Güzel olan cıhazı, veren Zat’ım tanınsın.
Darvin gibi birinin, maymunundan olmadım,
Unsurları toplayan, Asıl Halık tanınsın.

Bu hayatın gereği hava güneş toprak su,

Ey divâne; bilir misin aşk nedir?
Nefse ait, muhabbete hak deme,
Mahbuba can, veren hisse aşk denir,
Hak kendini, sevmek demek zannetme.

Kendisinden, gayri olan ne varsa,